Spiritualiteit, waar heb dat nou voor nodig? Waarom zou je niet gewoon een zo prettig mogelijke leven nastreven, eventueel aangevuld met wat zorg voor je naasten en wat verantwoordelijkheid voor de wereld om je heen?
Om die vraag te beantwoorden moeten we eerst even vaststellen wat we voor nu onder spiritualiteit verstaan. Voor mij staat spiritualiteit voor het niet zintuiglijk waarneembare, het niet materiële. Het kan zich openbaren als inspiratie, intuïtie, liefde, en een beleving van deel uit te maken van het grote geheel. En het kan zich openbaren als een roeping. Een roeping is een plotseling ‘weten’ dat je een taak hebt te vervullen in dit leven, en weten wat die taak is, al kan je hem misschien niet meteen in detail beschrijven.
Een roeping geeft je leven betekenis. Het maakt je leven niet noodzakelijkerwijs makkelijker, maar wel zinvoller en bevredigender. Iedereen heeft wel een bepaalde functie in dit leven te vervullen, maar niet iedereen is zich daar bewust van. Een roeping maakt je bewust van je functie. Je wordt dan meer dan een zandkorreltje op het strand, dat in principe te vervangen is door iedere ander zandkorreltje.
Als je je roeping wilt vinden is het nodig je spirituele kwaliteiten te ontwikkelen. Ik neem aan dat de gemiddelde lezer van mijn blog wel weet hoe dat te doen , en anders zijn er genoeg boeken en leraren die de weg kunnen wijzen. Het komt er eigenlijk altijd op neer dat zo aandachtig en bewust mogelijk leven de weg is. Niet voortdurend bezig zijn met de toekomst of het verleden, en een extern doel na streven, maar tijd inruimen voor zoveel mogelijk aanwezig zijn in het hier en nu.
En als je dan je roeping gevonden hebt, ga er dan voor. 100%. Je wordt daar zo blij van! Maar meer dan dat: we hebben je nodig. De wereld heeft je nodig. Ach, dat weet je diep in je hart allang.
De taoist zegt: degeen die de weg volgt behartigt zijn zaken zonder te handelen, en toch blijft niets ongedaan. Dat is het pricipe van Wu Wei, doen zonder doen. Het betekent niet dat je nooit handelt, maar wel dat je acties in lijn zijn met de stroom die speciaal voor jou bestaat, de weg die specciaal voor jou is uitgestippeld. Je roeping dus. Die te volgen geeft een grote rust. Niet dat ik dat zelf altijd heb ervaren – je kunt daaruit concluderen dat ik regelmatig van de weg ben afgedwaald. Tja, erover schrijven is nog wel iets anders dan hem in praktijk brengen. . .