De grote wending.

Omdat de klimaatproblematiek onder invloed van de turbulente ontwikkelingen in de wereld uit de aandacht dreigt weg te zakken, vestig ik nog maar eens de aandacht op het begrip ‘Great Turning’ van Joanna Macy en David Korten,1 dat actueler is dan ooit. Beter dan hen kan ik het niet zeggen, en daarom wijd ik dit blog aan de samenvatting van dit begrip door David Korten:

We slagen er niet in de tirannie te herkennen voor wat ze is, omdat we in een trancetoestand leven die wordt veroorzaakt door een cultureel verhaal van het Heilige Geld en Markten, dat ons collectieve begrip van onze wereld en onze keuzes als soort vormgeeft. Het is gebaseerd op twee fundamentele aannames:

  1. Omdat wij mensen van nature egocentrisch, materialistisch en inherent competitief zijn, kan de rijkdom van de samenleving het beste worden gemaximaliseerd door deze natuurlijke instincten naar nuttige doeleinden te kanaliseren via ongeremde concurrentie op de markt.
  2. Er is geen limiet aan de totale rijkdom van een samenleving. De welvaart van de winnaars is hun rechtvaardige beloning voor hun bijdrage aan het welzijn van iedereen. Als niet aan de behoeften van sommigen wordt voldaan, versnel dan eenvoudigweg de groei om de bodem te bereiken.

Beide aannames zijn ernstig gebrekkig. Er ontstaat een authentiek verhaal, gebaseerd op drie waarheden die essentieel zijn voor onze tijd:

  1. Als levende wezens zijn we van nature afhankelijk van ons vermogen om ons te organiseren als gezonde gemeenschappen die de omstandigheden creëren en in stand houden die essentieel zijn voor ons welzijn.
  2. Wij mensen vormen ons gedrag door culturele en institutionele keuzes. Deze kunnen individualisme, gulzigheid, geweld en concurrentie ondersteunen. Ze kunnen het communitarisme, soberheid, vrede en samenwerking ondersteunen. En bijna alles daar tussenin.
  3. We zijn afhankelijk van het voortbrengend vermogen van een eindige levende aarde en moeten leren binnen deze grenzen in onze behoeften te voorzien. De verdeling van de welvaart is een essentiële zorg.

Er zullen moeilijke aanpassingen plaatsvinden, maar meestal moeten we verspillende of actief destructieve vormen van consumptie opgeven om middelen vrij te maken voor toepassingen die ons geluk en welzijn daadwerkelijk vergroten. Het gaat bijvoorbeeld om herallocatie van:

  • Oorlogsmiddelen2 voor de gezondheidszorg en de verjonging van het milieu.
  • Auto’s naar openbaar vervoer. (dus ook elektrische auto’s, EvP)
  • Uitbreiding van voorsteden naar compacte gemeenschappen en de terugwinning van bos- en landbouwgrond.
  • Reclame voor het onderwijs.
  • Financiële speculatie voor lokaal ondernemerschap.

Dit zijn verre van opofferingsdaden: het zijn overgangen van de zelfvernietiging van de zelfmoordeconomie naar het intelligente leven van een levende aardse economie.

Dit is natuurlijk geen uitputtende lijst, en je hoeft het niet met alle punten in deze samenvatting eens te zijn, maar het laat wel zien dat er een diepgaande omwenteling nodig is, die precies ingaat tegen de omwenteling die nu gaande is. Of die er ooit komt? Misschien, als de chaos en de destructie die het gevolg zullen zijn van de huidige koers in diverse landen volstrekt duidelijk worden, en er dan een massaal protest vanuit der bevolking plaats vindt. Maar dat zal nog wel even duren.

1). David Korten, The Great Turning: From Empire to Earth Community , 2006
2). Dit dateert uit een tijd toen Rusland nog niet actief Europa aanviel. Of deze middelen nu vervangen moeten worden is aan discussie onderhevig. Feit is dat de Europese defensie zonder Amerikaanse steun, met name op het gebied van drone- en raket geleiding niets voorstelt.

Geheim, verborgen.

Vroeger, als student, ging ik nog wel eens naar een casino. Ik speelde dan black jack, want daar kun je nog enige invloed uitoefenen op de uitkomst. Ik zette in die tijd dan per spel ƒ 10 in, plus de eventuele winst van het vorige spel (ik weet niet meer of ik alle winsten van de vorige spellen ook inzette). Van tevoren besloot ik dat ik niet meer dan ƒ 100 wilde verliezen, en dat als ik genoeg gewonnen had voor al mijn consumpties ik de winst zou pakken en niet verder spelen. Dat leidde er in de praktijk toe dat ik vrijwel altijd gratis naar het casino kon en mijn consumpties uit de winst kon betalen.

Ook speel ik eigenlijk al vrijwel mijn hele leven mee in een loterij, waarbij de winst van de loterij gaat naar goede doelen. Ik besef dat ik zelf daarbij geld verlies, maar daar heb ik weinig moeite mee, omdat de winst van de loterij naar goede doelen gaat. Maar ik doe het ook omdat ik het gokje wel leuk vind, je kunt nooit weten of je niet iets wint. Ik heb vaak een klein prijsje gewonnen, maar nooit een klapper gemaakt. Zo heb ik ook wel aandelen gekocht van duurzame bedrijven. Verder heb ik in mijn leven nooit om geld gegokt.

Ik houd dus wel van een gokje, maar heb nooit cryptomunten gekocht. Ik had daarvoor een aantal redenen. Ten eerste: ik wil zo min mogelijk gedoe in/met mijn computer en mijn geest. Ten tweede: als ik wat grotere bedragen zou inleggen, kan ik die ook weer kwijtraken. Uiteindelijk zijn alle hypes in de geschiedenis altijd weer voorbijgegaan. Ten derde: het minen en kopen/verkopen van cryptomunten slurpt energie. Dat is op termijn misschien geen probleem meer, maar nu nog wel. En tenslotte, meer fundamenteel: cryptomunten worden om geen enkele andere reden gekocht dan om geld te maken met geld. Daar ben ik principieel op tegen. Ik heb niets tegen rijkdom, zolang deze niet excessief is en eerlijk verworven, maar wel tegen rijkdom als doel op zichzelf. Het draagt bij tot de vermogensverschillen in de wereld, en de daaruit voortvloeiende onvrede en chaos, en niet tot het welzijn van het collectief (uitzonderingen daargelaten). Natuurlijk zou ik, als ik winst zou behalen, deze winst kunnen opnemen en schenken aan een goed doel, maar dan werk ik toch mee aan iets wat de samenleving ondermijnt. ‘Crypto’ betekent dan ook geheim, verborgen, iets wat het daglicht niet kan verdragen. Dat voelt niet goed. Nee dus.

Over de potentieel schadelijke werking van geld kom ik in het volgende blog te spreken. Ik zal daarbij David Korten volgen, een van de grondleggers van het begrip Great Turning.

Echte en valse guru’s

The real question is not whether life exists after death. The real question is whether you are alive before death.
(Osho)

Vrijwel alles wat ik weet ben ik me bewust geworden dankzij de vele meesters in mijn leven. Een aantal heb ik persoonlijk ontmoet, maar met veel meer heb ik kennis gemaakt via hun boeken. Ook zijn er enkele procedures en rituelen die me inzicht hebben geschonken, bijvoorbeeld het transformatiespel. Tenslotte kan dat ook (zelden) gebeuren naar aanleiding van een ervaring uit het dagelijks leven; zoals getuige zijn van een geboorte.

Een ware (leer)meester is voor mij iemand die het vermogen heeft de wijsheid en de inzichten te wekken die al in me leefden, maar waarvan ik me niet bewust was. Een dergelijk inzicht komt binnen met een besef van herkenning, en een zeker weten: dit is de waarheid voor mij. Dat moment kan gepaard gaan met gevoelens van vreugde, opwinding, schrik, of juist een kalme zekerheid. Als leraren die gevoelens niet kunnen wekken, dan zijn het, althans voor mij, geen ware meesters. Ik geloof dat we niets kunnen weten, dat we niet al wisten maar tot dusverre onbewust was. Docenten en leraren kunnen kennis overdragen, maar kennis is geen weten. Kennis is slechts hypothesen, veronderstellingen, dogma’s die door nieuwe inzichten en ervaringen weerlegd kunnen worden.

Osho was voor mij een meester. Ik heb hem nooit in levende lijve meegemaakt – ik geloof dat ik hem een keer op tv gezien heb, maar dat kan ik me niet goed herinneren. Maar zijn boodschap kwam tot me in zijn boek:The way of the White Cloud (1975). Des te vreemder is het voor mij dat er in zijn ashrams onacceptabele dingen gebeurden. Dan doel ik niet op de 93 Rolls Royces, maar meer op zaken als het veelvuldig plaats vinden van gedwongen sex tussen volwassen mannen enerzijds en kinderen en tieners anderzijds – soms tegen hun uitdrukkelijke wil in. Hoe kan zo iets samen gaan met de wijsheid die ik hem altijd heb toegedicht? Hoe valt het te rijmen met het respect voor personen dat ik altijd bij hem heb waargenomen? Heb ik dat dan zo verkeerd gezien? En hoe is het mogelijk dat andere wijze en (ook door door mij ) zeer gerespecteerde meesters ook veel aan Osho hebben ontleend, en dit allemaal niet gezien hebben? Onbegrijpelijk.

Er wordt wel gezegd dat Osho daarvan niets heeft geweten, maar dat kan ik me nauwelijks voorstellen. En overigens zijn er wel meer meesters en guru’s die hele rare dingen hebben gedaan of toegelaten.

Daaruit vallen een paar lessen te trekken:

  • wijsheid hoeft niet samen te gaan met goedheid
  • onderwerp je nooit aan een guru of meester – al is het wel waardevol om je soms eens tijdelijk aan hem of haar over te geven. Maar blijf op andere momenten kritisch. Er is een sterk verschil tussen onderwerping en overgave.
  • Er is een groot verschil tussen de uitstraling en invloed die uitgaat van (verlichte) meesters, en het charisma van mensen als Trump, Musk en Wilders. Dezen zijn kwaadaardig of dom, of allebei, maar ze hebben niettemin grote aantrekkingskracht, zodat velen zich aan hen onderwerpen. Het is goed om bij onszelf de reacties op deze mensen gade te slaan, maar niet het kind met het badwater weg te gooien. Voor de leermeesters in mijn leven ben ik tot op de dag van vandaag dankbaar.

Wanneer en waar vandaan komt de tegenkracht?

Dictators, autocratische leiders, accepteren geen grenzen, en daarom lopen ze af en toe tegen die grenzen op. Dan zijn ze net een stap te ver gegaan en roepen ze tegenstand op, dan wel worden ze gestopt door het leven zelf. Zo werd Hitler gestopt doordat hij niet inzag dat er machten waren die sterker waren dan hij: Engeland, Rusland, en, nadat ook Japan over zijn grenzen was gegaan, Amerika. Zo zal ook Trump ooit tegen zijn grenzen oplopen, en misschien Musk ook wel. Een bemoedigende gedachte.

Die grenzen kunnen de vorm aannemen van leiders die sterker zijn dan zij. Bij Hitler en Mussolini waren dat Churchill, Stalin en Roosevelt. Maar wie zal er tegen Trump opstaan, en waar zal hij/zij vandaan komen? Uit Europa? Tot nu toe steekt nog niemand daar echt zijn/haar kop op, al laten Von der Leijen, Mette Frederiksen en Tusk een beginnetje zien. Het voorbeeld van Churchill uit de tweede wereldoorlog laat zien dat je al kunt opstaan als je nog geen militair overwicht hebt. Maar dat vraagt een leider die de bevolking kan enthousiasmeren, zelfs ten koste van offers.

Waaraan moeten dergelijke leiders voldoen? Alle grote leiders moeten voldoen aan een paar basisvoorwaarden. Ze moeten visie hebben, en weten waar ze heen willen. Ze moeten waarheidslievend zijn, en de moed hebben tegen de mainstream in te gaan. En respect hebben voor al wat leeft. En zowel fysiek als geestelijk veerkracht hebben. Als u kennis wilt nemen van mijn vroegere analyse van effectief leiderschap verwijs ik u graag naar eerdere blogs, die u kunt vinden door in de rechterkolom hiernaast ‘leiderschap’ in te typen als zoekterm.

Als je op deze manier naar leiderschap kijkt dan zie je waar de zwakke en de sterke punten zitten bij mensen als Poetin, Wilders, Trump en Xi. Zolang ze niet op hun grenzen stuiten, zullen ze veel schade kunnen toebrengen aan de wereld. Maar hoe sterker het kwaad, hoe sterker de tegenkrachten – dat is waar voor alle tegenstellingen in de wereld (als de ene kant meer energie krijgt is dat ook zo voor de andere kant). Wie zal er tegen Trump c.s. opstaan, en in welk land zal dat beginnen? Ik heb geen idee, maar dat het (ooit) zal gebeuren, daarvan ben ik redelijk zeker. En misschien is het deze keer niet één of enkele individuen, maar een vloedgolf die de huidige rechtse golf zal wegvagen. Maar een kat in nood maakt rare sprongen – vroegere dictators hadden geen atoombommen. Het is maar gelukkig dat de huidige dictatoren wel instructie kunnen geven de atoomknop in te drukken, maar het niet eigenhandig kunnen doen.

Stel dat, als . . .

Ook Hitler kwam legaal aan de macht
(Leonie Breebaart in de Trouw van gisteren)
Nu zijn we heer en meester
(Joseph Goebbels in zijn dagboek, nadat Hitler in 1934 alle obstakels van de democratie, het parlement en de grondwet, opzij had gezet.)

Stel je eens voor dat Hitler niet zou zijn verslagen, maar dat hij op het hoogtepunt van zijn macht de situatie geconsolideerd had. Of dat er geen grote leiders waren geweest, die hem weerstaan hadden (Churchill, Roosevelt). Dan zou hij driekwart van Europa in zijn macht of invloedsfeer hebben gehouden en zouden we hebben moeten leven onder een nationaal-socialistische dictatuur. Leef je eens in, wat dat voor jouw leven zou hebben betekend.

Deze fantasie komt da laatste tijd vaker bij me op, door de extreem-rechtse golf die de wereld overspoelt. Er zijn een aantal duidelijke parallellen tussen wat er in de dertiger jaren gebeurde, en wat er nu in de VS gebeurt. Ook Trump is min of meer legaal aan de macht gekomen maar is van plan democratische instituten buiten spel te zetten. Ook Trump laat zijn blik vallen op een aantal gebieden buiten de VS, die hij graag zou annexeren: Groenland, Canada, de streek rond het Panama-kanaal. Ook bij Trump sluit het grootkapitaal zich in meerderheid aan (dat was in Duitsland in de dertiger jaren ook zo). En ook Trump zet een bevolkingsgroep apart. Ik geloof niet dat hij ze wil vernietigen – zoals Hitler met de Joden deed -, maar hij wil ze wel deporteren.

De historie herhaalt zich nooit precies, maar rijmt wel. Er zijn duidelijke overeenkomsten tussen nu en de dertiger jaren, maar ook verschillen, positief en negatief. Ik noem er enkele. Ik zie Trump niet als een Hitler – hij is iets slimmer en gematigder, maar hij heeft zeker fascistoïde trekken en is vrijwel even onvoorspelbaar. Hitler had machtige democratische leiders als tegenstander, en zo kon oorlog een einde maken aan zijn bewind. Die ontbreken nu. Europa is geen macht van betekenis, omdat het van binnenuit door extreem-rechts ondermijnd wordt en omdat er geen leiders van het kaliber van Churchill en Roosevelt opstaan (althans, vooralsnog niet, maar wat niet is kan komen). Bovendien wordt Europa nu ook bedreigd door Rusland. Een ander groot verschil is, dat er destijds nog geen atoomwapen ter beschikking van Hitler stond, en dat is nu bij Trump wel het geval. Trump heeft ook een beter communicatie-apparaat tot zijn beschikking: de sociale media op internet. Goebbels moest het doen met alleen de radio en de gelijkschakelde pers – maar dat bleek al voldoende. En nog een verschil met destijds: de klimaat catastrofe zal alles resoluut veranderen – dat kunnen ook Trump en Xi en Poetin niet tegenhouden, wat ze er ook over beweren. Ik geef toe dat ik bang ben – dat Trump con suis ons intussen zouden kunnen overheersen. Ik sta in die mening niet alleen; ik heb recentelijk nogal wat artikelen gelezen van gerenommeerde deskundigen die deze zorg delen.

Dit brengt me op wat we zouden kunnen doen om Trump te stoppen: alle media, die door Trump, Musk of Zuckerberg gekaapt zijn en vervuild zijn met nepnieuws, complot theorieën en haatmails, verlaten. Als dat een massabeweging zou worden zouden ze veel van hun invloed verliezen. Bovendien stop je dan met de werkelijk rijken in de wereld aan ons media gebruik te laten verdienen. (Terzijde: je moet dus ook geen Tesla’s kopen! – daarmee steun je Musk/Trump) Maar in de praktijk is dat zo eenvoudig nog niet. Ikzelf maak van Facebook gebruik om contact te houden met familie, vrienden en relaties, en ik zit ook in diverse voor mij essentiële WhatsApp groepen. Nieuwe media, zoals BlueSky worden ook al weer snel vervuild. X heb ik al een jaar geleden verlaten. Maar als ik de WhatsApp groepen zou willen verlaten, en bijvoorbeeld verder zou willen gaan met Signal, dan zou dat alleen maar zinnig zijn als de andere deelnemers aan die groepen dat ook zouden doen. Toch denk ik dat het daar op niet al te lange termijn van moet komen.

Ja?

Ik trok voor het nieuwe jaar een Engel-kaartje: Willingness, (zie mijn vorige blog1) en toen moest ik ineens aan het bovenstaand liedje van Harry Bannink denken, gezongen door Wim Sonneveld als Frater Venantius. Humor uit de zeventiger jaren, en ogenschijnlijk niet zo diepgravend, maar als je over bovenstaande zinsnede nadenkt zit er heel wat in. (overigens zat ik, toen ik de opnames van Wim Sonneveld op YouTube weer zag, hardop te lachen voor mijn computer. Ik moet jullie echt aanraden daar eens naar te kijken.2) Immers, als je geen ‘ja’ zegt tegen het leven, dan wordt het leven grauw en grijs, en kom je in een vicieuze cirkel (noodlottige kringloop) terecht (zie https://nl.wikipedia.org/wiki/Vicieuze_cirkel). Maar het is niet zo simpel om in deze wereld ‘ja’ te zeggen tegen het (hele) leven, gezien alles wat er in de wereld gebeurt.

In 2023 heb ik herhaaldelijk over het kwaad in deze wereld geschreven, en ik kwam daar tot de conclusie dat het kwaad uit dezelfde oorsprong voortkomt als het goede. Deze realisering helpt me om ‘ja’ te zeggen tegen het leven, het HELE leven, dus ook Poetin, Netanyahu, Wilders en hun trawanten. Dat betekent natuurlijk niet dat ik instem met hun gedrag, maar wel dat ik aanvaard dat zij er zijn – dat het kwaad er is. Ik zeg dat nu wel zo makkelijk, maar dat valt natuurlijk in de praktijk niet mee. Het moet niet beperkt blijven tot een mentaal trucje. En hier komt de engel van Willingness, bereidheid, me te hulp: ben ik bereid om echt ‘ja’ te zeggen? Deze engel kan ook samengaan met de bereidheid om me gelijkertijd in handel en wandel te doen kennen als vrijmetselaar: weg te nemen wat ons van elkaar scheidt, te bevorderen wat ons aan elkaar bindt, en te werken aan de Tempel der Humaniteit. Daarin schiet ik natuurlijk nog vaak tekort, maar het blijft een mooi doel om naar te streven.

1 ) DIt blog – Bestaan er engelen? – was vorige week door een technische fout slecht bereikbaar. Het is nu te vinden op deze site via de kolom aan de rechterkant of via https://www.erikvanpraag.nl/bestaan-er-engelen/
2) Zie you tube – Frater Venantius – en https://nl.wikipedia.org/wiki/Frater_Venantius

Bestaan er engelen?

                                                           Ik geloof in de zon – zelfs als ik hem niet zie;
Ik geloof in Liefde – zelfs als ik haar niet voel
Ik geloof in God – zelf als Hij niet aanwezig is.
                                                                                                          (Lionel Blue1)

Bestaan engelen? Als je erin gelooft wel. In dat geval is het zinvol een engel uit te nodigen bij een bepaalde gebeurtenis of gedurende een zekere periode in je leven aanwezig te zijn om je te ondersteunen. Als je een engel met een specifieke kwaliteit zoekt verdient het aanbeveling om een engelkaartje te trekken. Dat kun je trouwens ook doen als je niet in engelen gelooft – in dat geval richt je je aandacht op een bijzondere kwaliteit. Onderstaand een procedure om zo’n engel-kaartje op een verantwoorde manier te trekken.

Je kunt ook op ieder moment speciale ‘Engelen’ oproepen, of je nu in het bestaan van engelen gelooft of niet. Het aanroepen van engelen komt in vele tradities voor. Ik heb dit gebruik geleerd in Findhorn, een spirituele gemeenschap in Schotland, zie www.findhorn.org. Je kunt deze kwaliteiten letterlijk opvatten als Engelen, maar ook als vormen van kosmische energie. Je kunt alle kwaliteiten invullen die je maar wilt – en je kunt ook zogenaamde engel-kaartjes kopen (Engels: Angelcards; verkrijgbaar in elke New Age winkel of via internet2) en willekeurig een of meer Engeltjes trekken voor een gebeurtenis, een week, een jaar, een reis, enzovoort, en vragen of deze Engel daarbij aanwezig wil zijn. Ook kun je in een team of vergadering ieder lid een engeltje laten trekken, en laten delen wat die engel voor hem of haar betekent.

Het oproepen van Engelen dan wel het trekken van engel-kaartjes is een manier om de aandacht te richten op bepaalde kwaliteiten, waaraan je op dat moment behoefte hebt, of die je op dat moment belangrijk vindt of, als je de kaartjes trekt, die zich op dat moment aandienen.

Als je ertoe over gaat om engel-kaartjes te trekken is het van belang dat met aandacht te doen, je open stellend voor de krachten van de niet-zichtbare wereld. Het wordt dan niet zomaar een trucje of speeltje, maar een betekenisvolle toevoeging aan de sfeer van dat moment of die gebeurtenis. Het is ook goed om na het trekken van de kaartjes even te reflecteren op de betekenis die de betrokken kwaliteit (op dat moment) voor jou heeft. Daarbij kunnen de volgende vragen worden gesteld:

  • Hoe/waar  voel ik de energie van deze engel in mijn lichaam?
  • Welke beelden roep deze engel bij me op?
  • Waar doet deze engel me aan denken?
  • Wat is de boodschap die deze engel voor me heeft
  • Wat heb ik aan deze engel te zeggen?
  • Wat is de betekenis van deze engel voor dit moment of deze situatie?

Als je een engel-kaartje getrokken hebt voor een langere periode is het goed om af en toe gedurende die periode eens even op de betreffende kwaliteit te reflecteren.

Kat, Engel, Kerstmis, Vleugel, Katje
  1. Lionel Blue, Gods vingerafdruk overal, 1987
  2. Er zijn ook andere ‘decks’, maar ik vind dat van Findhorn veruit het beste. Let op dat je de versie met 72 kaartjes koopt; er is ook een goed commentaarboek van Kathy Tyler.

Oud en Nieuw, weer een gebed.*)

Oudejaarsavond (dit gebed is hier individueel geformuleerd, maar kan ook gezamenlijk gebeden worden)

Aanwezige,
Dit is een avond van terugzien en vooruitzien. (Beantwoord dan de volgende vragen)
Wat zijn de dingen van het afgelopen jaar waar ik met vreugde op terug kijk? (stilte, eventueel opschrijven) Wat zijn de dingen waarvan ik spijt heb, of die ik betreur? (stilte, eventueel opschrijven) Kan ik daarvan afscheid nemen? Heb ik mezelf of anderen nog iets te vergeven? (forceer niet – als je nog niet aan vergeving toe bent, dan is dat OK) En tenslotte, wat is het belangrijkste dat ik van het afgelopen jaar heb geleerd? (stilte, eventueel opschrijven)
(als je voor het afgelopen jaar een engel-kaartje hebt getrokken is dit het moment om afscheid te nemen en de engel los te laten. Vergeet niet de engel te bedanken!)

Voor alles wat ik in het afgelopen jaar heb ontvangen zeg ik u ten diepste dank.
Voor het komend jaar wil ik geen concrete voornemens uitspreken, want de weg naar de hel is geplaveid met goede voornemens. (als je er absoluut zeker van bent kun je wel besluiten nemen over iets wat je volgend jaar gaat doen, en daarbij ondersteuning vragen. Maar doe geen beloften die je misschien niet waar kunt maken) Wel kies ik er voor het komend jaar verwachtingsvol tegemoet gaan, zonder verwachtingen maar met een open en onschuldige geest.
Ik kies er ook voor om in het komend jaar bewust en aanwezig te leven, en wil u vragen me hieraan te herinneren als ik niet aan deze intentie voldoe. Wilt u me steunen als ik in de put zit of mijn hoop of vertrouwen of de weg even kwijt ben, en me helpen die dan terug te vinden?  
Niet mijn wil maar uw wil geschiede, maar als het even kan zou ik het volgend jaar graag in gezondheid willen doorbrengen. 
Zou u me voor het volgend jaar willen zegenen? In buig mijn hoofd en zeg u dank.

(Vervolgens kun je ervoor kiezen om voor het komende jaar een engel-kaartje te trekken, en de instructies volgen die ik heb gegeven in onderstaand boekje. In een volgend blog zal ik die instructie herhalen.)

*) Overgenomen uit: Gebedsboekje voor zoekers, door Erik van Praag, 2010. Dit boekje laat ook zien waarom bidden zinvol is, ook als je niet godsdienstig bent.

Eerstvolgende blog op 9 januari

Gebed voor Kerstavond*

(een dag te laat, maar ook voor vanavond nog wel bruikbaar)

Aanwezigheid,
Deze nacht is gezegend door een lange, lange traditie, die al lang voor de geboorte van Jezus begon. Dit is de nacht van de hoop, van het vertrouwen in de toekomst, en bovenal de nacht van de vrede en de stilte. Ik luister naar de stilte in mezelf en om me heen. Overal ter wereld wint de stilte veld. Het rumoer van de strijd wordt hier en daar voor een moment gestaakt. Op de velden, in de natuur – alles houdt de adem in. Er is verwachting in de lucht, de verwachting die de herders voelden voor de Engel verscheen. 
Vrede op aarde. Dit is de nacht waarop dit ideaal ineens bereikbaar lijkt. Het ideaal dat zo ver af ligt en toch zo nabij. 
Vanavond wil ik stil staan bij de gewelddadigheid in mezelf, en erop vertrouwen dat ik deze gewelddadigheid kan omvormen tot een meer constructieve levenskracht. Ik weet dat er razernij (boosheid, haat, woede) in me zit, maar ik weet ook dat veel daarvan voortkomt uit angst en gewonde liefde. Ik weet dat ik in wezen een vredelievend mens ben, en dat ik vrede wens voor mezelf, mijn vrienden, ja eigenlijk voor iedereen. Zoals ik zijn er miljoenen op de wereld. Voor nu wil ik met deze vredelievendheid in contact komen en deze uitstralen naar iedereen in de wereld.

Vurig wens ik dat zij die voortdurend met elkaar in strijd zijn hun hart verzachten, en iets van de vrede van deze nacht kunnen opvangen, al is het maar voor een moment.
Mijn aandacht gaat ook uit naar hen die in deze nacht lijden, hen die ontheemd zijn, honger hebben of ziek zijn. Ik weet dat ik er in mijn eentje niet zoveel aan kan doen, maar ook dat als ik me door hen laat raken, dat op zichzelf heilzaam zou kunnen werken en me in beweging kan brengen, zodat ik zal doen wat mijn hand en hart te doen vindt.
Het is een vreemde nacht, een nacht waarin de hoogste vreugde contrasteert met de diepste pijn. In de mensen een welbehagen, maar niet voor iedereen. Een verwarrende nacht. Moge ik temidden in deze verwarring de vreugde en de vrede vinden en het ontzag voor het wonder van de geboorte van het leven zelf. 
Laat me dit gebed eindigen in stilte, verwondering en dankbaarheid.

  • Overgenomen uit: Gebedsboekje voor zoekers, door Erik van Praag, 2010. Dit boekje laat ook zien waarom bidden zinvol is, ook als je niet godsdienstig bent.

Verwachtingsvol

.

Op a.s. zaterdag is het winterzonnewende. Volgens het Essene Book of days verandert dan de seizoen focus van ‘Outer darkness calls for nourishment within’ naar ‘The seed stirs in the Earth’. Je kunt ook zeggen: van ‘zelfreflectie’ naar ‘verwachtingsvolheid.’ Dat laatste moet wel onderscheiden worden van verwachtingen. Het is een open staan voor alles wat er kan gebeuren; met name in de buitenwereld. We keren dus onze aandacht van binnen naar buiten. In die zin loopt de winterzonnewende vooruit op het kerstfeest en nieuwjaar. Dat komt omdat het feest van winterzonnewende al dateert van ver voor de Christelijke godsdienst en jaartelling, het valt min of meer samen met het joelfeest.

Verwachtingsvolheid is een mooi tegengif tegen een gevoel van somberheid dat ons overvalt als we kijken naar wat er in de wereld gebeurt. Het confronteert ons met het feit dat we de toekomst niet kennen. Je weet nooit wat er kan gebeuren; welke onverwachte ontwikkelingen er kunnen plaats vinden. Daarom is doemdenken niet op zijn plaats. Wat wel op zijn plaats is, is ons bewust zijn van de schoonheid in de wereld, en van de de bedreigingen die we daarin met zijn allen aanrichten. Als we ons dan vervolgens in ons gedrag laten leiden door onze innerlijke gids, dan kan verwachtingsvolheid een kans krijgen om ons bewustzijn te beïnvloeden. Onze geest is een complex geheel: wanhoop en hoop, verdriet, woede, vreugde en dankbaarheid – het kan allemaal naast elkaar bestaan. Wij zijn de manager van die gevoelens en beslissen welke gevoelens we op een bepaald moment aandacht geven en welke we even parkeren. Als goede managers moeten we wel alle gevoelens op hun tijd aandacht geven, want anders gaan ze indirect opspelen en ons hinderen.

Na de winterzonnewende is kerstmis een feest met een vergelijkbare overgang. Kerstavond is voor mij een avond van bezinning en gebed. De kerstdagen zijn dan een viering van het goede leven – voor ons dan! Bidden is wat mij betreft ook zinvol als je niet godsdienstig bent. Je bidt dan tot het mysterie waaruit alles voortkomt. Misschien kom ik er nog toe om voor kerstavond een gebed te sturen. Maar in elk geval wens ik je goede feestdagen!