Massamoord

2 reacties

Ik ben voorstander van de verplichte verplaatsing en ik zie daar niets immoreels in
(David Ben Goerion (eerste premier van Israël) over de Palestijnen; 1938)

Het gesteggel over of Israël genocide bedrijft is in feite verhullend. Iedereen weet dat dit zo is, maar het begrip genocide is verengd tot de juridische definitie ervan, en dat betekent dat een uitspraak hierover nog jaren op zich kan laten wachten. Maar intussen werkt deze discussie versluierend, omdat we daardoor niet tot ons laten doordringen wat Israël feitelijk aan het doen is. Dat wil zeggen, we weten het wel, maar we laten ons er in meerderheid onvoldoende door raken – en gaan door met onze normale levens en parkeren onze ontzetting ergens in een achterkamer van onze geest. De term genocide is namelijk zo afgesleten dat we de implicaties ervan niet tot ons hoeven te laten doordringen.

Genocide betekent kortweg volkerenmoord. Ik stel voor dat we voortaan deze term gebruiken, dat heeft meer gevoelswaarde. En als je dat niet wilt, omdat er nog wel enkele Palestijnen zullen overleven (zoals ook Joden na de tweede wereldoorlog), dan kunnen we ook nog de term massamoord gebruiken – daarover kan geen enkele twijfel meer bestaan.

Nederland en de Europese Unie zijn hieraan medeplichtig.

Ik denk dat dit blog tot zover voor zichzelf spreekt. Maar omdat er rondom het Israel-Palestina conflict veel verwarring heerst en ook veel kwade trouw voel ik me genoodzaakt het volgende toe te voegen. Bovenstaande tekst impliceert natuurlijk niet dat ik de activiteiten van Hamas goedkeur. In artikel 9 van hun manifest uit 2-06 staat: ‘Drijf de Joden de zee in en vernietig de staat Israël tot op de laatste zandkorrel!.’ En Hamas heeft sinds die tijd veel kwaad aangericht, door zelfmoord-acties en ander geweld. Maar dat is natuurlijk geen excuus voor de massaliteit van Israëls geweld vandaag de dag. Bovendien moet bedacht worden dat het Palestijnse geweld mede een reactie was op de meedogenloze onderdrukking door Israël van de Palestijnen sinds de Nakba in 1948, zich uitend in willekeurige arrestaties, martelingen, illegale nederzettingen in Palestijns gebied, dagelijks getreiter bij de checkpoints, afsluitingen van wegen, verwoesting van huizen en olijvenboomgaarden, de straffeloosheid van geweld door de kolonisten, en zo meer. En ook dat in dit conflict Israël altijd veruit de machtigste partij is gebleken. Tot zover mijn aanvulling, die uiteraard niets wegneemt van mijn bovenstaande tekst.

Met open ogen.

Geef een reactie

De menselijke geschiedenis is niet de strijd van het goede dat het kwaad probeert te overwinnen. De strijd van de mens is de strijd van een groot kwaad dat een korreltje menselijkheid probeert te overwinnen. Maar als al het menselijke in de mens ook nu nog niet is gedood, dan zal het kwaad niet meer overwinnen.
Vasili Grossman, Leven en Lot, 1992/2008

Heeft u wel eens van Tuly Flint gehoord? Waarschijnlijk niet, tenzij u abonnee bent van Trouw, want dat wijdde op 21 juli een interview aan hem. Maar u heeft daarentegen uiteraard wel gehoord van Trump, Musk, Poetin, Netanyahu, Bolsonaro, Orban en Erdogan. Toch is wat mij betreft meneer Flint van een aanzienlijk grotere signatuur dan de genoemden. Hij heeft vele misdaden begaan vanuit het Israëlische leger, maar kwam tot inkeer, en is nu trauma therapeut in Israël. Hij ‘behandelt’ gelijkelijk Israëlische militairen, Palestijnen, rechtse kolonisten, mensen die een aanval van Hamas hebben overleefd, ultraorthodoxe Joden, seculiere Israëliërs, mensen die het lijden van anderen ontkennen en mensen die er door gevormd zijn. Hij zit bij ze, hij luistert. Net als vele anderen sloot hij voorheen zijn ogen voor het kwaad, maar nu is hij wakker geworden en houdt ze open. Hij heeft zich nu publiekelijk gekeerd tegen de oorlog, waardoor hij vele vrienden en collega’s heeft verloren. Hij is ontslagen uit het leger*). Voor mij is hij een held.

Hij is wat mij betreft een manifestatie van het goede. Over liefde zijn vele teksten bekend, onder meer het beroemde citaat uit 1 Korinthe 13. Ook over het kwaad is veel geschreven. Over het goede zijn veel minder citaten bekend. Hoewel in Mattheus 5 en 7 wel het een en ander staat dat tot denken aanzet. Niettemin komt het meer op ons eigen (ge)weten aan.

Kenmerkend voor het kwaad in de wereld is, voor zover ik het kan overzien, dat het onverschillig staat tegenover mensenlevens, ja zelfs tegenover het leven als zodanig. Het uit zich in geweld en wreedheid. Als ik daartegenover het goede stel, dan lijkt me dat het centrale principe van het goede is: eerbied voor het leven. Kenmerkend van het goede is dat het zich op kleinschaliger schaal voordoet dan het kwaad. Maar het lijkt me onuitroeibaar. Het manifesteert zich in een Yin-stijl. De kracht van het goede is minder explosief dan de kracht van het Yang, maar houdt het langer vol.

*) Om het hele interview te lezen zie men Trouw, 21 juli 2025.

Wat is goed?

Geef een reactie

Goedheid is sterker dan slechtheid
(Nelson Mandela)

Als een olievlek breidt het kwaad zich over de wereld uit. Daarom heb heb ik de afgelopen maanden veel geschreven over het kwaad en ben daarbij ingegaan op vragen als: waar komt het vandaan, wat is de functie ervan, en wat is het precies. Maar definitieve antwoorden heb ik niet gevonden. Ik realiseer me dat dit misschien niet mogelijk is – het bestaan van het kwaad is en blijft uiteindelijk een mysterie. Bovendien is het zo, dat we in deze wereld alles beleven in tegenstellingen, en het kwaad is misschien pas echt te begrijpen als we ook kijken naar het goede (zoals we duisternis pas kunnen begrijpen als we een idee hebben van wat het licht is). Daarom ga ik in dit blog maar eens in op wat het goede, wat Goed is.

Het is duidelijk dat de ideeën over wat goed is per cultuur verschillen. Maar de vraag is of onder die oppervlakte bij individuele mensen een universeel besef van wat goed, of van wat het goede is, bestaat. Een soort a priori kennis of weten, wat vervormd of zelfs onderdrukt kan worden door culturele waarden. Het zou bijvoorbeeld kunnen zijn dat de gulden regel – “Behandel anderen zoals je zelf behandeld wilt worden” of “Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook een ander niet” – in alle culturen geldig is, zij het dat de invulling in de praktijk kan verschillen. De essentie blijft dan hetzelfde: het tonen van respect, empathie en eerlijkheid in de omgang met anderen, gebaseerd op de eigen wensen en behoeften. Het zou ook kunnen zijn dat mededogen en solidariteit universele waarden zijn, ook al kunnen daar in sommige culturen verschillende groepen van uitgesloten zijn. Zo zijn er vele anekdotes van mensen die vreemdelingen of vijanden die ziek of gewond zijn toch bijstaan, ook al hebben die vijanden eerder veel verdriet veroorzaakt.

Ik heb hier impliciet al een aanduiding gegeven van wat dat universele goed zou kunnen zijn. Ook in de kunst – muziek, beeldende kunst, literatuur, architectuur, enz. – komt dat universeel goede soms tot uiting. Volgens de recensent was dat bijvoorbeeld het geval in het recente North Sea Jazz Festival.

Mensen kunnen tot kwaadaardig gedrag vervallen als de balans in hun wezen om wat voor een reden dan ook verstoord is, met name de balans tussen Yang en Yin. Naar zijn aard is Yang initiërend, penetrerend, wilskrachtig en egogericht, terwijl de Yin energie meer verbindend, ontvankelijk, bereidwillig en ecogericht is. Als de yangkracht zich niet door wu wei (niet handelen) weet in te tomen, en de yin energie daar tegenover niet door intuïtie en wijsheid voldoende sterkte weet te ontwikkelen, dan is de balans zoek, en dat is de oorzaak van veel kwaad in de wereld. Dit soort processen spelen zowel op individueel als op collectief niveau. Volgende week werk ik dat verder uit.

Manifestatie van harmonie.

Geef een reactie

Ik geloof in Spinoza’s God die zich openbaart in een ordelijke harmonie van alles wat bestaat.
(Albert Einstein)

We lopen in in ons leven het pad van de liefde, overstraalt door het pad van Licht – zo schreef ik in de vorige twee blogs. We lopen die paden in de materiële werkelijkheid, dus zo ontstaat een derde pad: het pad van de zintuigelijke ervaring (dat noemde ik op 1 mei het pad van de materie). Die materiële werkelijkheid is er in essentie een van harmonie, zegt Albert Einstein, getuige bovenstaand citaat. Dat lijkt in tegenstelling tot wat Leonard Cohen zingt, die zegt dat niets volmaakt is: in alles zit een barst (zie vorige blog). Die tegenstelling bestaat echter alleen als je niet tot de diepte van de werkelijkheid doordringt; aan de oppervlakte blijft. Aan die oppervlakte is alles in tegenstelling; is niets volmaakt – zo zit deze wereld in elkaar. Maar daaronder kan zich wel degelijk een harmonie bevinden, een diepere werkelijkheid.

Deze harmonie openbaart zich in wetten (zie mijn blog van 3 juli). Die wetten vormen een prachtig netwerk, daarin zit die harmonie. In die wetten openbaart zicht de absolute grond van alles. Noem het God, de Oorsprong, de creatieve intelligentie, wat voor jou past. Die wetten zijn er in twee soorten: de natuurkundige wetten, en de mystieke wetten. De eerste soort is waarneembaar voor de wetenschap (bijvoorbeeld: de tweede wet der thermodynamica, de evolutie, E=mc²), maar ook voor de aandachtige beschouwer (bijvoorbeeld de zwaartekracht, de wet van causaliteit, de wetten waaraan ons lichaam voldoet, en de wetten van het leven in het algemeen – groei, bloei, vrucht dragen en voortplanting.). De tweede soort is vooral waarneembaar als je kijkt door de barst die het licht binnen laat vallen: de wet van karma, de hermetische wet (zo boven, zo beneden), de wet van eenheid (alles is één). Aandachtige beschouwing van en contemplatie op die wetten kan je vervullen met het ontzag voor alles wat er is.

Het is dus de moeite waard om bij je eigen bewustwording niet alleen naar binnen te kijken maar ook naar je levensweg: de hoofd- of middenweg, en ook de boven – en de onderweg. Je zult daar wijzer van worden, en een beetje meer wijsheid kan deze wereld wel gebruiken.

Manifestaties van Licht.

Geef een reactie

There is a crack in everything, that’s how the light gets in
Leonard Cohen

Op onze levensweg, het pad van de Liefde (zie vorige blog), worden we begeleid door het Licht, dat zodoende ook een pad aflegt, boven ons pad van Liefde (zie het blog van 1 mei. jl.). Ook daarvan zijn we ons meestal niet bewust (net zomin als van de Liefde).Vandaar dat het streven naar Licht een belangrijk tweede levensdoel wordt. Ook in dit geval is het van belang te weten dat het Licht zich vaak indirect manifesteert. Slechts een beperkt aantal mensen vermag het Licht rechtsreeks te aanschouwen, Dit wordt onder meer gerapporteerd door de meesten die een BDE meemaken.

Het Licht manifesteert zich ook door onze innerlijke gids. Er ‘gaat ons een licht op’. Zo is wijsheid te zien als een manifestatie van Licht. Het Boeddhisme spreekt in dit geval van wakker worden, van ware kennis: verlichting. We kunnen dan de illusie van de manier waarop we de werkelijkheid – Maya – waarnemen, van onze begeerte en de daaruit voortvloeiende pijn loslaten.

Het Licht kan zich ook openbaren als contact met het mysterie, als verwondering, bewondering, ontzag. Voor gelovigen: als contact met het goddelijke. Voor anderen, als contact met de onzichtbare, transcendente werelden (de godin Sophia in de gnostiek, en de godin Tara in het Boeddhisme). Of als een beleven van het mysterie van het leven in al zijn vormen: ons lichaam, de natuur, Gaia, de zon, de kosmos, de sterrenhemel, geboorte en dood.

Een derde weg naar het licht is het contact met onze identiteit. Hoe kan het dat, terwijl we voortdurende ontwikkelen en groeien, toch voor ons gevoel steeds onszelf blijven? Dat onze identiteit niet verandert? Dat we een antwoord kunnen vinden op de vraag: Wie ben ik? En dat dit antwoord merkwaardigerwijs niet leidt tot ons ik-bewustzijn, maar tot verbinding met onze ziel, ons zelfbewustzijn.

Tenslotte heeft Leonard Cohen in zijn beroemde anthem*) ons nog een weg naar het licht gewezen: kijken naar de scheur of de barst in alles. Alles; dat kunnen dus dingen zijn, levende wezens of processen. Het valt niet altijd mee die scheur te vinden, maar niets is volmaakt in de zin van zonder scheur of barst, althans volgens Leonard Cohen. Maar om de scheur te vinden moeten we in het element dat we beschouwen duiken. Als we aan de buitenkant blijven is de scheur vaak moeilijk waar te nemen, en kunnen we trouwens ook het licht niet ervaren. Dus we verdiepen ons in de wereld van de wetmatigheden om het licht te vinden. Daarover de volgende week.

*) Audio: https://www.youtube.com/watch?v=1jzl0NlTmzY
Video: https://www.youtube.com/watch?v=c8-BT6y_wYg

Manifestaties van Liefde.

Geef een reactie

Ik werd opnieuw geboren toen mijn ziel en mijn lichaam elkaar liefkregen en een huwelijk aangingen.
(Kahlil Gibran. Vandaag gaat mijn dochter trouwen)

Caroline Myss stelt dat God zich in deze wereld openbaart als Licht, Liefde en Wetten (Light, Love and Law). Persoonlijk geloof ik niet in een persoonlijke God, maar ik geloof wel dat de Scheppende kracht, het Absolute, zich in die drie fenomenen kan openbaren. Op 1 mei j.l. heb ik gesteld dat onze levensloop bij iedereen verloopt volgens het pad van de liefde, maar dat we ons daar niet altijd van bewust zijn.Dat komt onder andere doordat liefde zich in vele verschillende vormen kan manifesteren die vaak niet als expressie van liefde worden herkend. Ik noem er enkele:

verontwaardiging, omdat iets of iemand die ons dierbaar is wordt bedreigd of aangevallen
woede, omdat welbewust schade wordt aangebracht aan onze geliefde wereld, of elementen daarin (Gaia, de natuur, levende wezens, familie, vrienden, eigenlijk alle mensen *)
irritatie over de domheid, dogmatiek en benepen eigenbelang van sommige politici, leidinggevenden en een deel van mijn medeburgers, die leidt tot veel verlies en destructie van waar we van houden
cynisme, omdat de hoop die gebaseerd is op onze liefde wordt geschonden
verdriet of rouw om wat er verloren is of dreigt te gaan

Al deze gevoelens zijn uitingen van gekwetste liefde. Daarnaast uit liefde zich natuurlijk ook in de vorm van zorg en bezorgdheid, vriendelijkheid, altruïsme, compassie, het aangaan van een huwelijk, en zo meer.

Hieruit blijkt dat liefde een zo alomvattend begrip is, dat de stelling dat ons leven verloopt volgens het pad van de liefde aannemelijk wordt. Het is goed om bij ons zelf eens gade te slaan hoe wij onze liefde uiten, soms, vaak, in verkapte of verplaatste vorm. Wij kunnen onszelf dan gaan zien als liefdevol, zelfs als we niet altijd even aardig overkomen.

*) Zie bijvoorbeeld het vonnis van een Italiaanse rechtbank in de Miteni zaak.

Disclosure: zal het enigma onthuld worden?

Geef een reactie

Het vorige blog eindigde ik enigszins in mineur – zeker als je de link hebt gevolgd. Ik heb daar gesteld dat het gevaar van gebruik van atoomwapens reëel is, en dat onze belangrijkste hoop gelegen is in de aanwezigheid van buitenaardse wezens (extraterrestials, ET’s) in de ruimte om ons heen. Maar als dat zo zou zijn roept dat een aantal vragen op.

Éen: Hoe is het mogelijk dat deze wezens ons bereikt kunnen hebben, terwijl ze van honderden of duizenden lichtjaren ver komen? Dat is alleen maar denkbaar als onze natuurkunde niet klopt want volgens de formule E = mc² (relativiteitstheorie) is een snelheid sneller dan die van het licht niet mogelijk. Echter, het is eerder gebeurd dat de bestaande theoretische natuurkunde geheel moest worden herzien. Zo bleek de aarde niet plat maar rond, en bleek de zon niet om der aarde te draaien maar de aarde om de zon, en bleek de mechanica van Newton niet het hele verhaal. En ten slotte kwamen de gigantische krachten uit het atoom via splijting en fusie ter beschikking. Steeds hadden deze revoluties binnen de natuurkunde enorme maatschappelijke consequenties. Zoiets zou nu weer kunnen gebeuren. Daar zijn aanwijzingen voor in de kwantum mechanica (bijvoorbeeld: deeltjes die elkaar op afstand onmiddellijk, dus zonder waarneembaar tijdsverloop, kunnen beïnvloeden) en in de kosmologie (zie onderschrift bij de afbeelding in het vorige blog). In dat geval zouden ET’s dus inderdaad hier kunnen zijn, of het zouden morontia*) manifestaties kunnen zijn. Maar dat laatste verklaart dan nog niet hoe UFO’s hier kunnen komen.

Twee: waarom zouden deze wezens überhaupt hier willen komen? Welk belang hebben ze daarbij? Of denken zij niet op de aardse manier in termen van belangen?
Drie: wat is de motivatie van deze wezens? Het lijkt er op dat ze ons wilen behoeden voor onze totale ondergang. Maar opnieuw: wat motiveert hen hiertoe?
Vier: waarom zijn er geen afbeeldingen van deze wezens gemaakt, terwijl iedereen, dus ook de getuigen, vandaag de dag toch in het bezit is van mobiele telefoons.
Vijf: hoe kunnen getuigen beweren met de ET’s gecommuniceerd te hebben, terwijl er toch taalbarrières zijn. Daarover wordt gezegd dat dit langs telepathische weg verloopt. Er is zelfs een speciale term voor: psioniek, voor communicatie met de kosmos.

Er schijnt enorm veel documentatie over UFO’s en ET’s te zijn , die nog steeds krampachtig geheim wordt gehouden. Er blijken trouwens al heel oude registraties van dit soort verschijnselen te bestaan daterend van vlak na maar ook al van voor het begin van onze jaartelling. Het Vaticaan schijnt hierover een aparte afdeling in hun archieven te hebben. In de VS is een groeiende beweging binnen en buiten de politiek gaande die streeft naar volledige disclosure: onthulling. Trump schijnt daar beloftes over te hebben gedaan (wat die waard zijn. . . ; en er is ook een motie over aangenomen in het congres. We zullen zien wat dat oplevert).

Het zou me niet verbazen als de disclosure ook geen duidelijkheid oplevert over wat er gaande is. Het is echter een zo wijd verbreid fenomeen, dat het me onwaarschijnlijk lijkt dat er helemaal niets aan de hand is. Zoals ik het zie zijn er drie mogelijkheden. Éen: er zijn inderdaad buitenaardse wezens in de ruimte om ons heen. Twee: het is een manifestatie van ons collectief onbewuste, een soort massaal gedeelde droom, een overlevingsmechanisme in deze chaotische wereld. Drie: het is een folie de masse, een massawaan (vergelijk het met een folie à deux). Deze derde mogelijkheid lijkt me erg onwaarschijnlijk, ook al omdat het fenomeen zich al millennia voordoet. Maar aan de beide andere mogelijkheden is hoop te ontlenen. En hiermee sluit ik het onderwerp voorlopig af, maar niet zonder u aan te raden er eens wat meer van te weten zien te komen.

*) Een zijnstoestand tussen spiritueel en materieel in (The Urantia Book)

80 jaar ontsnapt aan een ramp.

2 reacties

Er zijn 8 staten die atoomwapens bezitten, en vier die dat ook willen en binnenkort zover zijn. Deze staten bezitten bij elkaar duizenden atoomwapens. Het is een wonder dat er sinds 1945, toen de eerste wapens gebruikt werden (Hiroshima, Nagasaki) nooit – welbewust of per ongeluk – gebruik van is gemaakt. Het grootste gevaar komt van terroristen, die plotseling door de beveiliging kunnen heen breken, al moeten we de kwade wil van staten ook niet uitvlakken. Drie keer hebben we op de rand gestaan van een atoomoorlog. Van die drie keer is de Cuba-crisis de meest bekende – de andere twee keren waren het gevolg van een communicatiestoornis, waarbij de bevoegde ambtenaar dacht dat er een instructie was van de leidinggevende. Maar toen de benodigde code uitbleef, werd het wel duidelijk dat dit een vergissing was. Die momenten hebben nooit de publiciteit bereikt.

Ik denk dat de atoombom-dreiging een acuter gevaar is dan de klimaatcrisis, want ALS het misgaat is de ramp onmiddellijk en niet meer te overzien, en kan uitlopen op onze totale vernietiging. Uit het bedrijfsleven weet ik dat, als er regels zijn ter beveiliging, het altijd een keer fout gaat. Dus de kans op een atoomramp is groot.

Op 28 januari 2024 heb ik geschreven over dat er vele getuigenissen zijn over UFO’s en buitenaardse wezens die onze planeet bezoeken. Hoewel dat omgeven is met vele onverklaarbare raadselen heb ik toen toch gesteld dat ik de getuigenissen zo betrouwbaar vond, dat ik geneigd was aan het bestaan hiervan te geloven (hoewel dat natuurkundig eigenlijk niet te verklaren is, uitgaande van de huidige stand van onze wetenschap). Intussen heb ik meer informatie, en zijn er meer onthullingen gekomen. Zo is onder andere gesteld dat met name in 1945, toen de atoombommen vielen, er een golf van buitenaardse wezens in de lucht om de aarde patrouilleerden, en dat tot drie maal toe deze wezens de lanceer-installaties tijdelijk hebben geblokkeerd toen er gebruik van dreigde te worden gemaakt. Hoewel dit allemaal uiterst onwaarschijnlijk klinkt, sluit ik toch niet uit dat dit waar kan zijn, en dat daar hoop aan te ontlenen valt. Maar ik zou zeggen: oordeelt u zelf. Mijn advies is in elk geval u hier eens diepgaand in te verdiepen. Een goede start is een aflevering van Humanity Rising , waarin Stephen Basselt hier op ingaat: https://www.youtube.com/watch?v=0BLvwndnWPk.

Tot zover deze keer. Het is allemaal wat kort door de bocht, maar ik kom er in het volgende blog op terug. Dat is pas over twee weken, want ik ga eerst op vakantie. Ik ontvlucht de Navo-top, want dat brengt dit land in het centrum van de aandacht van alle vijanden van de Navo, met alle risico’s van dien. . . (grapje met serieuze ondertoon).

Mysterieus object in de ruimte zendt elke 44 minuten signalen uit: ‘Zoiets hebben we nog nooit eerder gezien’. Het merkwaardige ruimteverschijnsel zendt stralen en radiogolven uit die kunnen duiden op een nieuw soort fysica, concluderen de onderzoekers.
© Wetenschap in Beeld https://wibnet.nl/heelal

Eindtijdfascisme.

Geef een reactie

De machtigste mensen ter wereld bereiden zich voor op het einde van de wereld, een einde dat ze zelf krampachtig versnellen. Hoe doorbreken we deze apocalyptische roes?
(Naomi Klein en Astra Taylor in De Groene Amsterdammer van 8 mei 2025 *)

Het lijkt alsof Trump en zijn trawanten het klimaatprobleem ontkennen of negeren. Niets is minder waar. Ze zijn er als de dood voor want ze vrezen dat ze hun luxe leventjes dan niet kunnen voortzetten. Ze denken dat ze de eindtijd kunnen overleven door veliige ‘havens’ of ‘hubs’ te creëren, op de planeet of elders, met name op Mars. Daarin zouden alleen mensen met (veel) geld en het benodigde personeel kunnen verblijven – de rest van de mensheid kan verrekken. Deze gated communities worden nu al op grote schaal gecreëerd. De natuurlijke hulpbronnen van de Aarde worden daarom alvast veilig gesteld in samenwerking met het bedrijfsleven, dat daar goede winstmogelijkheden in ziet. Overigens lijkt het leven in deze luxe gevangenissen (met name op Mars) me volstrekt onaantrekkelijk – waar je zin in hebt. . . 🤨

Deze groep van techno-kapitalisten heeft onder Trump een interessante coalitie gesloten met de evangelisten (en de conservatieve rooms-katholieken, zoals Steve Bannon) die geloven in een apocalyps, die nu al is begonnen. Zij ontlenen hun geloof aan de bijbel, die volgens hen een duizendjarig rijk van ellende en en rampspoed voorspelt alvorens het uiteindelijk laatste oordeel zal plaats vinden. – Ik interpreteer de bijbel, in het bijzonder de Openbaring niet zo, maar dat terzijde. – Die willen ook eenveilige plek creëren, maar anders dan de tech-bro’s denken zij in termen van naties, die dan als beveiligde gebieden moeten functioneren.

Dit zijn naar mijn mening allemaal volstrekt onrealistische plannen, maar het probleem is dat het voorbereiden daarvan nu al onnoemlijke schade veroorzaakt, en de armageddon dichterbij brengt. In feite creëren deze groepen een fascistische eindtijd die nu al is begonnen. – Terzijde: een vraag aan de lezer: waarom kun je deze geplande eindtijd met recht ‘fascistisch’ noemen?

De vraag is natuurlijk: wat kunnen we hiertegen doen; is de verwoesting van de aarde nog te voorkomen? Het antwoord op deze vraag sluit aan op wat ik de afgelopen weken heb geschreven over ons verzet tegen het kwaad. Maar er komt nog iets bij: we zullen ons bewust moeten worden van onze liefde voor deze wereld, haar schoonheid, haar mensen en kinderen, haar andere levensvormen. Citaat van Naomi Klein en Astra Taylor: ‘Misschien is het tijd voor een hedendaagse, universele versie van dit idee: toewijding aan het recht op hier-zijn (van iedereen – EvP), op deze gewonde maar bijzondere planeet.’ We zullen deze visie duidelijk moeten maken en stellen tegenover de visie van techno-kapitalisten en evangelisten. Dan zullen we zien welke richting onze apocalyps zal uitgaan.

*) Dit blog is door genoemd artikel geïnspireerd.

Zijn we allemaal één?

Geef een reactie

In de lijn van Beethovens Eroica verklankt het werk . . . de overwinning van het goed op het Kwaad. . . . Het Adagietto kwijt zich voorbeeldig van zijn taak als inleiding op de finale. . .
De triomf van het Goed op het kwaad is een feit.
(Geert Riem over de vijfde symfonie van Gustav Mahler*)

.
.

In mijn miniserie over hoe om te gaan met het kwaad in de wereld heb ik vorige week twee vragen opgeworpen:
1. Waarom is het nodig ons eerst te verdiepen in het kwaad in onszelf en de wereld om ons heen alvorens we het goede in de wereld kunnen neerzetten?
2. Hoe, en onder welke omstandigheden, moeten we ons toch direct tegen het kwaad verzetten?

Ik ga eerst in op de eerste vraag.
Als we het kwaad niet echt onder ogen zien kunnen we onze aandacht niet onverdeeld op het goede richten. Als we dat toch proberen onderdrukken we het besef van het kwaad in ons, in plaats van het buiten onze aandacht te parkeren. Dan woekert het in ons verder als onze schaduw, neemt energie in beslag, en maakt ons minder krachtig in relatie tot het goede. Dit leven zit zo in elkaar dat we deze wereld alleen in tegenstellingen kunnen waarnemen, dus als we echt in het goede willen duiken moeten we dat ook in het kwaad doen. Dat verdiept ons bewustzijn, en maakt ons milder en bescheiden. Verder: diegenen die het kwaad bedrijven zijn aan ons verwant – dat zien we als we dieper in onszelf duiken. Ze zijn als familieleden in de ‘family of men’ en net als in onze eigen familie komen daar familieleden in voor waar we moeite mee hebben. Maar ze blijfven toch familie, of we dat nu leuk vinden of niet. Dit besef houdt de weg open naar eenheidsbeleving: het weten dat we deel uit maken van een groot geheel: Gaia met alles erop en eraan.

De tweede vraag. Ik heb twee weken geleden gezegd dat we niet direct met het kwaad in conflict moeten treden. Maar op die regel is een uitzondering: als onze naasten of wijzelf direct persoonlijk bedreigd worden, fysiek, of in onze uitdrukkingsmogelijkheden; kortom: in onze vrijheid of zelfs in ons bestaan, en als alle andere mogelijkheden zijn uitgeput. Maar ook dan moeten we proberen geweld te vermijden, maar soms is zelfs dat niet mogelijk. In dat geval moeten we, als we daar de tijd voor hebben, kiezen tussen twee kwaden, passief zijn of verzet: wat levert het minste schade of leed op?

Hiermee ben ik aan het einde gekomen van mijn miniserie over goed en kwaad, maar het laatste woord is er natuurlijk niet over gesproken. We zullen erover moeten blijven denken en spreken, en navenant handelen, zolang het kwaad bestaat – en dat is dus voor de rest van ons leven. Maar niet voortdurend; we moeten ons ook Prediker herinneren: Er is een tijd om te wenen en een tijd om te lachen. (Pred: 3.4)

*) In de vijfde symfonie laat Mahler horen wat ik in de afgelopen blogs heb proberen te zeggen: je moet eerst in het Kwaad duiken alvorens je het Goede kunt laten triomferen. Citaat is afkomstig uit de programma toelichting bij een Musico-reis waaraan ik afgelopen week heb deelgenomen.