Als je je kritisch opstelt ten aanzien van Israël dan treffen je aanstonds twee verwijten: je bent een antisemiet, en je vergoelijkt de terroristische acties van de Palestijnen, zoals de heer Van Agt tot zijn schade heeft moeten ervaren. Ik heb de man nooit op een anti-semtische uitlating betrapt, en hem nooit de gewelddadige acties van de Palestijnen horen vergoelijken. Hij voert alleen actie tegen de stelselmatige schending van het internationale recht door Israël, en het feit dat dit door alle ‘Westerse’ democratieën wordt gedoogd. Niettemin krijgt hij al jaren de vreselijkste scheldkanonades over zich heen, met name uit orthodox christelijke en Joodse hoek.
Maar ik wou in dit blog Israel niet zozeer kritisch benaderen als wel mijn medeleven met die natie uitspreken. Als je het laatste nummer van De Brug* leest, dan blijkt dat Israël bezig is zichzelf in rap tempo ten gronde te richten. In dit nummer staan verscheidene reportages en columns van Israeliërs, komende vanuit Israel zelf. Het wil maar niet tot dat land doordringen dat de genadeloze repressie die het land al jaren en in toenemende mate uitoefent precies de problemen oproept die het wil bestrijden. Enkele voorbeelden van die repressie zijn: het met grote regelmaat oppakken van Palestijnen, met name jongeren, en die zonder enige vorm van proces dagenlang vasthouden onder zeer ongunstige omstandigheden, grenzend aan marteling. Het voortdurend inpikken van land van de Palestijnen om daar nieuwe kolonies te stichten, laatstelijk in Oost Jeruzalem, met als neveneffect dat de Palestijnse gebieden die nog wel van de Palestijnen zijn onderlinge bijna niet meer te bereiken zijn. Het getreiter bij de checkpoints, die mede door de vorige maatregel nog steeds in aantal toenemen. Het vernietigen van huizen, soms zomaar, omdat er een weg langs moet komen (vaak zonder onteigeningsvergoeding) en soms als represailles. En dan heb ik het nog niet over de raids, die door bewapende kolonisten regelmatig uitgevoerd worden in Palestijnse gebieden en stadjes, waarbij marktkramen omver worden gegooid, personen worden neergeslagen (nog niet vermoord), en de Palestijnen worden uitgescholden. Het leger en de politie, als ze al aanwezig zijn, doen niets. Enzovoort.
Als je het waagt daar in Israël je stem tegen te verheffen – en er zijn nog steeds een aantal zeer moedige mensen die dat doen – word je persoonlijk bedreigd, en als je per ongeluk een baan hebt, bedreigd met ontslag (dat geldt zowel voor de overheid als voor het bedrijfsleven). De media doen aan volslagen zelfcensuur, en vinden alles prachtig wat de overheid doet. Met één uitzondering: het blad Haaretz (60.000 abonnees) geeft nog steeds een min of meer objectieve berichtgeving. Maar voor de rest moet je je informatie over wat er werkelijk gebeurt van internet halen.
Natuurlijk is de reactie verzet. Dat leidt tot verdere repressie, en dan komt er meer (gewelddadig) verzet, en dan weer meer gewelddadige repressie., en zo voort. Deze ontwikkeling is al jaren aan de gang, maar versnelt het in het laatste half jaar. Israëlische wetten om de veiligheid te waarborgen tasten hoe langer hoe meer het democratische proces aan. Maar er zij nog vrije verkiezingen. Daarin kiest het Israëlische volk in overgrote meerderheid voor partijeen die het huidige beleid steunen, of het nog niet ver genoeg vinden gaan. De meer liberale en verlichte geesten, vooral jongeren, verlaten geleidelijk aan het land. Ze zochten vrijheid en recht, maar vinden repressie en onrecht.
Het conflict tussen Israel en de Palestijnen was aanvankelijk slechts een conflict over land en water – dat was al moeilijk genoeg. Geleidelijk krijgt het echter nationalistische trekjes. God verhoede dat het ook fundamenteel godsdienstige trekjes gaat krijgen, want dan is er nooit meer een oplossing mogelijk. Maar ook nu al zie ik het land langzamerhand afglijden naar een politiestaat. En daar was het de oorspronkelijke zionisten niet om begonnen.
Ik hoop dat de oorlogssituatie niet zodanig escaleert, dat ook aan Palestijnse zijde diegenen die voor vrede gaan hun werk niet meer kunnen uitoefenen, omdat ze gezien worden als verraders. Nog is de Hopw Flowers School voor vredesonderwijs in Bethlehem een licht in de duisternis, een baken in de storm. Ze verdienen ons aller steun. Een manier waarop je dat kan verlenen is om naar de kunstveiling te komen op 13 december. See you there? **
*Uitgave van het SIVMO, Steuncomité Israëlische Vredes- en Mensenrechten Organisaties.
** Zie: https://www.kunstveiling-hfs.nl