Ik was vanmorgen bij mijn huisarts – geen ernstig probleem, ik ben goed gezond, dank u – en toen hoorde ik dat de Autoriteit Financiële Markten de huisartsen verboden heeft verder te gaan met hun besloten website. Op die website konden de huisartsen onderling overleggen over medische, maar ook over organisatorische en financiële problemen. En om dit laatste ging het natuurlijk. De huisartsen waren middels hun website potentieel in staat één lijn te trekken tegenover de zorgverzekeraars, die vanuit hun grote conglomeraten immers in staat zijn de individuele huisartsen met hun zorgcontracten hun wil op te leggen (tekenen bij het kruisje). Maar onderling overleg over hoe je je hier tegenover te weer kan stellen is in dit land niet toegestaan: kartelvorming!!!

Zo is dan elke individuele huisarts overgeleverd aan vier machtige zorgconglomeraten. Dat hebben we in dit land dus prettig geregeld.

Nu weet ik wel dat er in het verleden wel beroepsgroepen zijn geweest (de notarissen waren een berucht voorbeeld) die door onderlinge afspraken hun wil aan de consument hebben opgelegd, maar die stonden niet tegenover het grootkapitaal en hadden in feite een onafhankelijke monopoliepositie, beschermd door hun wettelijke functie. Dat daaraan paal en perk is gesteld is toe te juichen. Maar het wangedrocht dat daar nu uit te voorschijn is gekomen zou niemand natuurlijk moeten willen. Of wil de politiek dat soms wel?

Volgend blog verder over ‘ de politiek’.