De sociale zekerheid is de kern van Europa en die verdwijnt. In de parochie van ‘Sint Precarius’ heerst de tirannie van de bevoorrechte minderheid. Europese instellingen vernietigen op die manier onze beschaving.

Dat is de strekking van de Huizinga-lezing van Geert van Istendael van 14 december j.l. (https://www.hum.leiden.edu/history/huizinga-lezing/huizinga-lezing/lezing-2012.html. Ik baseer me overigens op de weergave daarvan in NRC/Handelsblad van 15 december). Hij geeft de volgende etymologische afleiding van Precarius: uit welwillendheid verleend, onzeker, voorbijgaand, door bidden of smeken verkregen, afgebedeld, afhankelijk van andermans wil. Kortom: hij stelt dat de Europese instellingen, daartoe aangezet door de welgestelde minderheid, door hem de heersende elite genoemd, ons sociale zekerheidsstelsel afbreken en en daarmee de kern van Europa. Met dit laatdse bedoelt hij dat we de grondslagen van onze Europese beschaving vernietigen.

Niet alleen lijkt me dit volstrekte onzin , maar ook vind ik de negatieve toon van dit betoog schadelijker voor Europa dan alles wat Geert noemt. Het is deze negatieve toon, die stelt dat ‘ze’ de problemen waar we mee worstelen maar moeten oplossen, en die zelf geen enkele oplossing aandraagt voor hoe dat dan zou moeten, die me schadelijker lijkt voor onze beschaving dan wat dan ook. Dit soort kritiek is er natuurlijk altijd al wel geweest, maar het lijkt me dat het een typisch kenmerk van het post-modernisme is, dat deze kritiek is aangezwollen tot een tsunami, niet beperkt tot revolutionaire stromingen, en uiteindelijk uitmondend in het extremisme van rechts en links. Waar dat toe kan leiden hebben we in de geschiedenis al eerder waargenomen, bijvoorbeeld in de aanloop naar de tweede wereldoorlog

Natuurlijk vind ik het ook niet leuk dat we zo krachtig moeten bezuinigen in de sociale sfeer en in de gezondheidszorg. Voor de direct betrokkenen kan dit echt heel ingrijpend zijn (al zie ik er toch ook wel gunstige bij-effecten van). De bezuinigingen op onderwijs en cultuur lijken me overigens nog veel schadelijker. Maar hoe dit zij, onze beschaving is wel wat sterker dan dat zij kan worden aangetast door een paar bezuinigingen, die, op zijn allerergst, het levensniveau van sommigen in de samenleving zullen terugbrengen naar het niveau van de vijftiger jaren, nog altijd aanzienlijk boven het welvaartsniveau elders in de wereld. Onze beschaving heeft zelfs twee wereldoorlogen en een oorlog op de Balkan overleefd. Wat werkelijk bedreigend is voor onze beschaving, en niet alleen die van Europa maar van de hele wereld, is de ecologische crisis, maar daar hoor je Geert niet over.

Dit alles moest me even van het hart, zodat ik, in tegenstelling tot wat ik eerder zei,  toch nog voor mijn korte kerstvakantie een blog  heb geschreven. Men wil toch zonder ergernis de vakantie in, niet waar? Ik wens jullie allemaal mooie dagen!