Paradoxale communicatie.

Bijna dagelijks krijg ik, over de post en via email, verzoeken binnen om bijdragen te geven aan goede doelen. Soms van organisaties, waaraan ik al een bijdrage lever, vaak van allerlei andere charitatieve instellingen. Instellingen op het gebied van natuur, gezondheid, cultuur, ontwikkelingswerk,  . . . je kunt het zo gek niet bedenken. . . honderden. Omdat ik al aanzienlijke bijdragen lever begint me dat danig te irriteren.

Maar. . . tegelijkertijd ben ik fondsenwerver voor de Hope Flowers School (HFS) in Bethlehem.  Dan zit ik ineens aan de andere kant van de giften industrie. Zij die me langer kennen weten dat die school  me aan het hart gebakken zit. Zij doen heel belangrijk werk door met grote professionaliteit in de brandhaarden van het Midden-Oosten consequent een boodschap van vrede uit te dragen. Hun moed en volharding zijn ongekend. Voor meer informatie: zie hun facebook pagina of website: https://www.facebook.com/HopeFlowersSchool of https://www.hopeflowersschool.org.

De school draait uitstekend, maar  helaas gaat het niet goed met de financiering. Ten gevolge van de sterk verslechterde economische omstandigheden op de Westoever zijn vele ouders niet meer in staat hun schoolgeld (volledig) te betalen. Veel meer ouders zouden hun kind er heen willen sturen dan de school daadwerkelijk kan bedienen. Bovendien kunnen sommige ouders de eindjes niet meer aan elkaar knopen, waardoor vele van de kinderen ondervoed naar school komen.

Daarom hebben wij, degenen die verantwoordelijk zijn voor de fundraising in Nederland voor de HFS,  besloten de school extra te steunen met een eenmalige actie: twee maanden schoolmaaltijden (ontbijt en warme maaltijd, drie keer per week). Dat kost € 4000 (andere fondsen in andere landen zullen hetzelfde doen, zodat de maaltijd voorziening voor langere tijd is gewaarborgd). Wij hopen dat geld bij elkaar te krijgen via crowd funding. Zie: https://onepercentclub.com/nl/#!/projects/meals-for-the-hope-flowers-school.
Tja, en nu zit ik dus voor het blok. Vraag ik u nu om een gift of niet? Ik doe het maar niet – maar anderzijds wil ik u er ook niet van weerhouden. En met deze paradoxale communicatie laat ik het allemaal graag aan u over (u zou, met het voornemen niet te geven, in elk geval een van de links kunnen aanklikken!).
P.S. Ik heb in het vorige blog een bewering gedaan over het goed functioneren van stadsdelen die ik wil nuanceren. Zie mijn commentaar aldaar.

2 gedachten over “Paradoxale communicatie.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *