Waarom hebben zoveel mensen binnen en buiten het bedrijf toch het voortdurende gevoel dat er niet naar hen geluisterd wordt? En waarom hebben zoveel managers en politici het gevoel dat ze niet begrepen worden? Met andere woorden: wat schort er aan onze communicatie?

Ik denk dat slechte communicatie voor minstens 50 % de oorzaak is van inefficiëntie en verlies aan plezier in het werk.

Boeken zijn er vol geschreven over communicatie. Er zijn tientallen, misschien wel honderden communicatietrainingen in de markt. En toch, en toch . . . het probleem blijkt hardnekkig.

Ik denk dat een van de redenen is, dat we ons eigen vermogen tot communiceren overschatten.

Het vraagt moed om werkelijk open te communiceren. Voorwaarde is de bereidheid om de controle op te geven, om open te staan voor het onverwachte, het onvoorspelbare en het persoonlijke. Het gaat daarbij om willen begrijpen, echt contact willen maken, respect en waardering. Meestal willen we met communicatie iets anders bereiken: iemand overtuigen, een resultaat behalen, invloed uitoefenen. Dat werkt in de regel averechts. Je kunt een ander niet veranderen – toch is het dat wat we voortdurend op subtiele wijze proberen.

Open communicatie lijkt zo eenvoudig, maar echte openheid is een uitdaging. In mijn gesprekken met de koning onderzoeken we wat deze uitdaging werkelijk inhoudt, of we hem aan willen gaan en zo ja, hoe we op dit gebied vorderingen kunnen maken. Dat is de moeite waard.