Categoriearchief: Geen categorie

Eerbetoon aan Navalny en Navalnaya

. . . met de overdadige kruidengroei in zijn bonte pracht op onopvallende plaatsen tegen muurtjes, tussenvoegen en tegels of op een afdakje. . . (Frans Schouten)

Poetin beschouwt Navalny en Navalnaya vast als een soort onkruid. Als dat zo is zal hij uiteindelijk op de koffie komen.

Lof van het onkruid

Godlof dat onkruid niet vergaat.
Het nestelt zich in spleet en steen,
breekt door beton en asfalt heen,
bevolkt de voegen van de straat.

Achter de stoomwals valt weer zaad:
de bereklauw grijpt om zich heen.
En waar een bom zijn trechter slaat
is straks de distel algemeen.

Als hebzucht alles heeft geslecht
straalt het klein hoefblad op de vaalt
en wordt door brandnetels vertaald:

‘gij die miljoenen hebt ontrecht:
zij kòmen – uw berekening faalt.’
Het onkruid wint het laatst gevecht.

(Ida Gerhardt, Vijf vuurstenen)

Niet alleen een eerbetoon aan Navalny en Navalnaya, maar ook een bron van hoop voor de klimaatactivisten. Bovendien een gedicht dat past in de vastentijd, waarover volgende week meer.

Video Navalnaya: https://www.bbc.com/news/world-europe-68345057
Laatste woord van Navalny bij zijn laatste rechtszaak: in Trouw van 22 februari: file:///Users/evanpraag/Desktop/‘Laatste%20woord’%20Navalny:%20‘Ik%20voel%20voldoening%20omdat%20ik%20in%20een%20moeilijke%20tijd%20deed%20wat%20goed%20was’.webarchive
Beide zeer aanbevolen om te kijken/lezen.

Wie nadere beschouwingen wil lezen over het gedicht van Ida Gerhardt raad ik aan: https://neerlandistiek.nl/2018/03/godlof-dat-onkruid-niet-vergaat/

Leven met aandacht

Geef een reactie

Seasonal focus: Outer darkness calls for nourishment within.
http://www.earthstewards.org

Omdat ik aanstaande donderdag weg ben voor een korte herfst vakantie verschijnt mijn blog deze week op dinsdag. Dat komt mooi uit, want het is vandaag 1 november, een bijzondere dag. In de oude Keltische tradities is het Samhain (spreek uit: Soween), de dag waarop onze zichtbare, materiële wereld communiceert met de onzichtbare, spirituele wereld. Het is de doorgang naar het sanctum sanctorum, waarachter de diepe grot van de Aarde-Moeder zich bevindt, de creatieve afgrond van waaruit de intuïtie opborrelt. Om daarmee in verbinding te komen hadden de Kelten verschillende rituelen. In Mexico is het vandaag de Dia de Muertos, de dag van de doden die daar uitbundig gevierd wordt, en de dag waarop overleden kinderen even terugkeren naar de aarde. Later is deze dag samengevoegd met het rooms-katholieke Allerheiligen. Kortom, het is een dag waarop de sluiers tussen deze wereld en de onzichtbare werelden even worden weggenomen.

Samhain, Allerheiligen is ook het begin van het laatste achtste deel van het jaar dat loopt tot de winter-zonnewende, die dit jaar valt op 22 december. Het aandachtspunt voor deze periode vindt u bovenaan dit blog. Hoe mooi dat de engel van de maand – bij Findhorn – nu juist de engel van meditatie is.

Voor de buitenkerkelijken en de ongodsdienstigen onder ons is onze tijd arm aan rituelen – althans in de westerse wereld. Voor hen die regelmatig een kerkdienst bezoeken, of op andere wijze deelnemen aan rituele bijeenkomsten, is dat geen probleem, maar voor de overigen kan het dat wel zijn. Alle godsdiensten en spirituele tradities kennen rituelen (gebeden, liturgieën, enzovoort). Buiten de kerk bestaan er ook rituelen, die lijken op vaste gewoontes: iets afkloppen, of kaarsjes op een verjaardagstaart uitblazen, of de rituelen bij huwelijk of begrafenis. Maar dagelijkse of wekelijkse rituelen die, als je ze niet gedachteloos of routinematig doet, kunnen leiden tot verdieping en vergeestelijking en het geven van betekenis aan je leven, zijn er bijna niet.

Als u meer rituelen in uw leven zou willen invoeren zijn er verschillende mogelijkheden. Ik noem er enkele die ik zelf praktiseer: ochtendmeditatie, avondgebed (voorbeden afgesloten met een rituele formulering), een kort dankgebed voor de avondmaaltijd – is het geen wonder dat de aarde maar blijft geven, hoezeer we haar ook maltraiteren, en dat we leven in een wereld waar miljoenen mensen er aan meewerken dat we iedere dag gevarieerd voedsel op ons bord krijgen en dat de meesten van ons dat gewoon kunnen betalen? En dat weer anderen het ons mogelijk hebben gemaakt dat geld te verdienen? – . Ook aan de benodigde lichamelijke oefening kan rituele betekenis worden gegeven, bijvoorbeeld door yoga – ikzelf beoefen de zonnegroet – of door ze met aandacht te doen.

Als u meer wil doen, of ook betekenis wil geven aan de seizoenen en bepaalde bijzondere dagen in het jaar, en zelfs aan elke dag afzonderlijk, dan kan ik u zeer aanraden een keer het Essene Book of Days aan te schaffen via bovengenoemde website. Dat heeft mij in de loop der jaren zeer veel gegeven.

Hemelvaartsdag.

Geef een reactie

. . . en een wolk onttrok Hem aan hun ogen (Handelingen, 1:9)

Broederschap, moeilijk en eenvoudig woord,
Gemakkelijk geschreven, uitgesproken,
In deze wereld dagelijks verbroken,
Hoog nagejaagd, altijd weer onverhoord.
(Willem Brandt)

Vrijheid, gelijkheid, broederschap. Dat zijn de idealen van de Verlichting, waar het nu niet zo best mee gesteld is. Vrijheid is doorgeschoten tot individualisme en eigenbelang. En we weten allen hoe het er met de gelijkheid voorstaat. Maar hoe zit het met broederschap?

Het woord ‘broederschap’ is ‘gender’ gevoelig, vandaar dat het woord vaak wordt omzeild. De socialisten spreken van solidariteit, de christenen van naastenliefde. Ikzelf prefereer het woord ‘verwantschap: ‘gender’ neutraal en hetzelfde aanduidend: het besef dat we verbonden zijn met onze medemensen.

Je kunt verwantschap evenals de andere idealen van de verlichting zien als een ideaal, een norm, een universele waarde. Ik kies er echter voor om het te zien als een feit: we zijn verwant met alle andere mensen (en zelfs met de dieren en planten), want we komen voort uit één oorsprong. We maken zodoende deel uit van de ‘family of men’ waarbij ‘men’ niet moet worden vertaald als ‘mannen’, maar als ‘mensen’.

Net als in een gezin (de ‘nuclear family’) zijn er soms familieleden waarmee we moeite hebben. Soms doen onze kinderen, broers en zusters, (voor)ouders, verwanten, dingen die we afkeuren, of hebben ze denkbeelden die we ten stelligste verwerpen. Maar het blijven onze familieleden, en of we het nu leuk vinden of niet, we houden met hun een band.

Dit is een metafoor voor de ‘family of men’. Ik heb bepaaldelijk moeite met sommige leden van mijn ‘extended family’: Poetin, Thierry Baudet, voetbal vandalen, en in mindere mate met Rutte en Kaag. Maar het zijn wel mijn verwanten, of ik dat nu leuk vind of niet.

Ik denk dat het ideaal van broederschap niet zozeer moet worden ingevuld met het streven naar solidariteit of naastenliefde – dat is een nobel maar met betrekking van sommige van mijn verwanten een te hoog gegrepen doel, ten aanzien waarvan ik wel moet falen. Het is eerder me te realiseren dat alle mensen mijn verwanten zijn, en mijn gedrag daardoor te laten bepalen. Concreet houdt dat in dat ik niemand als verloren zou moeten afschrijven.

Mijn lezers weten dat ik geen traditioneel gelovige ben, maar de bijbel biedt wel inspirerende metaforen. Zo ook op deze Hemelvaartsdag; zie het citaat hierboven. Dat betekent dat het nu op onszelf aankomt; er is niet iemand meer die het voor ons doet. Ik ben het zelf die verwantschap moet praktiseren – als velen van ons dat zouden kunnen doen ontstaan er misschien creatieve oplossingen voor de grote problemen van deze tijd; en met name voor de oorlog in Oekraïne.*)

Maerten de Vos, De hemelvaart van Christus.

*) Zie bijvoorbeeld: https://ubiverse.org/posts/the-inevitability-tragedy-and-opportunity-in-the-invasion-of-ukraine. Zeer aanbevolen.

Wat als. . . ?

1 reactie

Op 25 juni heeft het Amerikaanse ministerie van defensie het rapport over UFO’s eindelijk vrijgegeven. Ze moesten wel, want vanuit de senaat was op openbaarmaking aangedrongen. Het blijkt dat ze van de talloze geregistreerde waarnemingen van de laatste 20 jaar er nu maar 144 onderzocht hebben. Voor 143 is geen natuurlijke verklaring gevonden. Zo blijken de complottheorieën over UFO’s en de geheimhouding van de Amerikaanse overheid dus een kern van waarheid te hebben gehad. Ook nu nog doet de overheid uitzonderlijk geheimzinnig. Het openbare gedeelte van het rapport beslaat maar negen pagina’s, maar er is een geheim annex van 400 pagina’s. (Merkwaardigerwijze wordt in de pers gesproken van een rapport van 78 pagina’s). Wat niet systematisch onderzocht is zijn de honderden getuigenissen van mensen die ervaringen hebben gehad van contact met de wezens die deze ufo’s ‘bemannen’ (bij gebrek aan een beter woord). Het is met deze ervaringen zoals het jaren geweest is met BDE’s (bijna doodservaringen): zij die ze gehad hebben worden niet geloofd of weggezet als fabulant of, erger, als psychisch gestoord. Er is over deze UFO-waarnemingen nog veel meer te vertellen, maar dat voert voor dit blog te ver. *)

Wat moeten we hiervan denken? Als we uitgaan van de hypothese dat er ‘aliens’, wezens van andere werelden, onze planeet bezoeken dan rijzen er een aantal onbeantwoorde vragen. Ik noem er enkele: hoe zijn deze wezens in staat om zich sneller dan het licht te verplaatsen (wat volgens de algemene relativiteitstheorie niet, maar volgens de kwantummechanica wellicht wel kan)? En waarom willen deze wezens onze aarde bezoeken en met welk doel? En welke betekenis heeft dit bezoek in het kader van het grote bouwplan van de kosmos (de totale evolutie waarvan onder anderen door Teilhard de Chardin wordt gesproken)?

Het ziet er naar uit dat deze wezens geen kwaad in de zin hebben. Ze hebben ons herhaaldelijk gewaarschuwd voor de gevaren van een atoomoorlog en voor de klimaatproblematiek. Het lijkt er echter op dat ze geïnteresseerd zijn in de aarde als een van de weinige planeten – niet de enige – in ons (deel)universum die leven kan creëren, en dat ze dat vermogen willen importeren.

Jarenlang heb ik gedacht dat de redding van onze planeet wel eens zou kunnen en moeten plaats vinden in samenwerking met en hulp van de ‘onzichtbare werelden’. Maar wat als onze redding komt van deze buitenaardse wezens? Dan is de vraag welke prijs we daarvoor moeten betalen. Misschien wel het verlies van onze cultuur, zoals de cultuur van inheemse volkeren vaak teloor gaat (en is gegaan) nadat ze in aanraking zijn gekomen met de Westerse leefwijze.

Speculatie, speculatie, speculatie. . . Wat het in elk geval duidelijk maakt is dat we de toekomst, ondanks alle scenario’s, waarvan vele rampzalig, niet kunnen kennen.

*) Zie Humanity Rising 298 (https://www.youtube.com/watch?v=MBrL2zQziC0&t=1725s)

Brand in Findhorn

3 reacties

In de nacht van maandag op dinsdag zijn op ’the Park’ in de Findhorn Community zowel het ‘community centre’ als de ‘main sancturary’ in vlammen opgegaan. Voor hen die Findhorn kennen (mijn meeste lezers) zal dit wellicht al bekend zijn en zo niet, dan zal dit overkomen als een schok. Voor hen die niet bekend zijn met de Findhorn community: Findhorn is een ecologische en spirituele gemeenschap in Schotland, die wereldwijd voor duizenden mensen van grote betekenis is geweest en nog is voor hun persoonlijke en spirituele ontwikkeling. Het is een bron van perspectief en hoop voor de wereld, en manifesteert een directe toegang tot de ‘unseen worlds’. (Zie: www.findhorn.org)

Het ‘Community Centre’ en de Main Sanctuary’ vormden het hart van Findhorn. Zij waren respectievelijk het sociale en het spirituele centrum van de ‘Foundation’. Zelf heb ik in deze gebouwen menige voetstap liggen. Vanuit Findhorn is onder meer het transformatiespel ontwikkeld, dat zowel voor mezelf als in mijn beroepspraktijk van onschatbare waarde en betekenis is geweest. Nog gedurende de laatste Oud-en-Nieuw periode is vanuit het ‘Community Centre’ een zesdaags Transformatie Spel geleid waaraan wereldwijd 70 mensen deelnamen, onder wie Anne (mijn vrouw) en ik. Daar ging een grote bemoedigende kracht van uit. Ik voel me verslagen en weemoedig in de wetenschap dat deze gebouwen voor altijd vergaan zijn – ook al zou ik er wellicht nooit meer een stap gezet hebben; en al weet ik dat het ‘maar’ gaat om materie en de essentie van deze gebouwen met hun vernietiging niet verloren gaat. Deze gevoelens zal ik waarschijnlijk delen met duizenden over de hele wereld, die samen de internationale Findhorn gemeenschap vormen.

Omdat de afgebrande gebouwen niet direct aan elkaar grenzen, en niettemin tegelijk zijn afgebrand, is het vrijwel zeker dat de branden welbewust zijn aangestoken. Roept dat nu bij mij gevoelens van woede of haat op? Vreemd genoeg niet, eerder verbijstering en onbegrip. Ik kan absoluut niet begrijpen hoe iemand zo iets kan doen, zelfs als je door een ervaring met de Community gekwetst zou zijn. Ik kan er wel allerlei psychologische mechanismen voor bedenken maar mijn empathie schiet tekort. Het confronteert me met het feit hoe moeilijk het is om werkelijk eenheidsbewustzijn te ontwikkelen: me één voelen met de wereld om me heen, inclusief alle mensen (daar had ik toch al moeite mee). En toch is het dat eenheidsbewustzijn wat de wereld nodig heeft.

Naar aanleiding van de brand zei David Spangler: ‘de gebouwen zijn vernietigd, maar de energie waarvan die gebouwen en de activiteiten die erin plaats vonden een manifestatie vormden is niet verloren gegaan, en zal zich weer manifesteren als de gebouwen weer worden opgebouwd, al dan niet in vergelijkbare vorm.’ Laten we daar dan maar troost uit putten.

Luctor et emergo

Geef een reactie

Dit is het laatste blog in een serie die begonnen is op 4 februari jl.

Men hoeft niet te hopen om iets te ondernemen, noch te slagen om te volharden. (toegeschreven aan Willem van Oranje)

Zo zijn we dan aan het einde gekomen van mijn serie over hoe we de ernst van het klimaat probleem tot ons kunnen laten doordringen zonder ons daardoor te laten verlammen of in onvruchtbare woede te belanden. Hoe ontwikkelen we veerkracht (ik vat nog eens samen)?

De eerste stap is om werkelijk in het probleem te duiken met alle gevoelens die daarbij opkomen. De put ingaan, liefst samen met anderen.
De tweede stap is om het innerlijk werk te doen; de bronnen van kracht in onszelf te ontwikkelen: het omzetten van wanhoop in liefde, het leren ons verdriet even te parkeren, dankbaarheid ontwikkelen, het ontdekken en volgen van je ‘heilig contract’, meditatie, gebed en contemplatie. In het algemeen: zelfreflectie.
De derde stap is open te staan voor de bewustzijnsrevolutie die al gaande is. Aandacht geven aan de archetypen binnen en buiten onszelf, kiezen voor een leven van service en meeleven, open staan voor de vijfde dimensie. In het algemeen: openheid van geest en hart. Deze openheid kan bevorderd worden door de natuur in te gaan en door te luisteren naar muziek; in het algemeen te genieten van kunst. Dan worden we ons ook bewust van het feit dat we één zijn met alle anderen en met de planeet als geheel. We zijn Gaia!
Als we zo ver zijn gekomen zal dat vanzelf doorwerken in onze acties en levensstijl. We zult drastisch minder willen rijden, vliegen, vlees eten, spullen kopen en zuiniger omgaan met energie. Een beetje versoberen dus, zonder dat het heel erg pijn doet. Er wordt vaak gezegd dat dit nauwelijks effect heeft op het grote geheel. Maar als jouw hele levensstijl geleidelijk verandert gaat daar toch een effect van uit: het werkt besmettelijk, en beïnvloedt je manier van denken, en dat werkt weer uit op ons collectieve denkpatroon. *)
En tenslotte: vind uit wat jou unieke bijdrage kan zijn in deze tijd. Wat is jouw puzzelstukje dat nodig is om de wereldpuzzel te leggen? Luister naar je innerlijke gids.

Het is een Pasen-verhaal: eerst ga je (geestelijk) dood en dan kom je weer boven. De terrassen zijn nog dicht, en er mag maar één iemand op bezoek komen. Maar de levenskracht is sterk. Zoals het gras door het beton heen kan groeien, zoals Jezus voortleefde na zijn sterven (feitelijk of symbolisch, dat mag je zelf uitmaken), zo kunnen wij in alle omstandigheden onze levenskracht ervaren in de vorm van dankbaarheid en vreugde. Ik wens je een gezegend Paasfeest, alleen, of met één of enkele ander(en).

*) De volgende websites geven je suggesties over wat we allemaal kunnen doen en laten: https://www.milieucentraal.nl, en https://decorrespondent.nl/10792/de-grote-klimaatgids-dit-kan-jij-zelf-doen-tegen-klimaatverandering/3665655377296-f3de3a16. Wat daar niet op staat is lid worden van een organisatie die klimaatverandering tegengaat en de invloed die we uit kunnen oefenen in de politiek, al is het maar door ons stemgedrag. Als u een idee wilt krijgen van de top 10 milieubelasting van de consument kan ik een rapport van het CE Delft aanraden: https://thinkbigactnow.org/wp-content/uploads/2019/02/CE_Delft_2L16_Top_10_milieubelasting_Def.pdf

Eens. . .

Geef een reactie

Een duister jaar ligt achter ons. Maar toch niet zo duister als de jaren van bittere armoede in de 19e eeuw, of tijdens de 1e wereld oorlog, of in de crisisjaren ’30, om van de tweede wereldoorlog maar te zwijgen. Maar toch . . . voor velen is de huidige tijd ook niet makkelijk.

In vroeger tijden ontleende men vaak troost aan de godsdienst. De gezangen en psalmen getuigden vaak van een gelukkiger toekomst, zo niet hier, dan in het hiernamaals. Maar als je uit een atheïstisch nest kwam – zoals ik – dan had je die steun niet. Maar de socialisten hadden daar wat op gevonden: zij geloofden in de mogelijkheid van een stralende toekomst, en brachten dat in hun strijdliederen tot uiting.

Kerstmis is een feest van de terugkeer van het licht na donkere tijden, en derhalve een feest van hoop. Vandaar dat ik het wil vieren met een socialistisch strijdlied: Eens komt een klare schone dag. . . De tekst is misschien wat ouderwets, gezwollen en pathetisch, zodat je verstand je in de weg zit. Dit doet me denken aan de apostolische geloofsbelijdenis die ik met mijn verstand ook moeilijk kon aanvaarden, maar waar ik pas door geraakt werd toen ik hem hoorde zingen. Daarom raad ik je aan de onderstaande tekst niet zonder meer te lezen, maar tegelijkertijd te luisteren naar de Stem des Volks die het zingt op YouTube (liefst met oortelefoon. In YouTube klikken op Stem des Volks, en dan Eens, of de link hieronder).

Tekst: Jan Oudegeest
Muziek: Otto de Nobel

Ik wens u allen een mooi kleinschalig kerstfeest.

https://www.youtube.com/watch?v=ExJjlr2uI2Y

Het begin van ‘The Great Turning’?

Geef een reactie

“Het wordt nooit meer zoals het geweest is.” Deze uitspraak wordt toegeschreven aan Den Uyl, na de oliecrisis (In werkelijkheid zei hij: “Zo bezien, keert de wereld van voor de oliecrisis niet terug.”). Maar daar had hij toch niet helemaal gelijk in. Na de oliecrsisis was er maar een kleine verandering. Hooguit werden we meer de slippendragers van misdadige regimes, zoals dat van Saoedi-Arabië.

As je er van enige afstand naar kijkt, blijkt de ontwikkeling van na de Tweede Wereld oorlog steeds dezelfde richting te zijn opgegaan, met slechts enkele rimpelingen, zoals de Tsjernobyl crisis. De val van de muur in 1989 versterkte ontwikkelingen die al gaande waren. Alleen de aanslag op de Twin Towers heeft wezenlijk wat veranderd, en niet ten goede: terrorisme, oorlog, achterdocht, polarisatie en overheidscontrole namen toe.

Maar nu: zal de wereld na deze Corona-crisis fundamenteel veranderen? Zou dit het begin kunnen zijn van wat Joanna Macy en David Korten beschrijven als de Great Turning? Alom worden mogelijke veranderingen geschetst, maar een Grote Omwenteling? Die gaat nog wel wat verder en zou volgens Joanna Macy drie dimensies hebben:

Het stoppen van ‘business as usual’, van alle handelingen en structuren, individueel en collectief, die onze wereld bedreigen.
Het ontwikkelen en (her)uitvinden van een maatschappij die het leven in al zijn facetten ondersteunt.
Een collectieve bewustzijnstransformatie in de richting van verbinding (religie) en eenheidsbewustzijn.

Een mooie samenvatting van deze conceptie van Joanna Macy vindt u op: https://www.activehope.info/great-turning.html. In een volgend blog zal ik nader op deze mogelijkheid ingaan. Intussen kunt u luisteren naar wat het Corna-virus daar zelf over te zeggen heeft: https://youtu.be/UEgl_TUYOZo.

Niets bijzonders – of toch wel?

2 reacties

Vandaag ben ik 80 geworden. Niets bijzonders zou je zeggen; in deze tijd worden er iedere dag duizenden mensen 80 jaar, mondiaal waarschijnlijk vele miljoenen. Maar voor mij is het wel een onwezenlijke gedachte. Ooit had ik het voornemen 74/75 jaar te worden, niet ouder, en dat is dus grandioos mislukt.

Natuurlijk is 80 jaar worden geen concrete, fysieke gebeurtenis. Dat zijn verjaardagen in het algemeen niet; het zijn artefacten, kunstmatige verschijnselen, ontstaan door een symbolische handeling. In sommige culturen worden ze dan ook niet gevierd. Maar in onze cultuur dus wel. Wij hechten er betekenis aan. En voor mij geldt dat in het bijzonder voor deze 80ste verjaardag. Wat roept deze dag dan bij me op?

In de eerste plaats verbijstering. Verbijstering over het feit dat ik nog fysiek en geestelijk gezond rondloop, terwijl er om me heen mensen van mijn leeftijd of soms (veel) jonger ziek worden of zelfs doodgaan. Zo stierf er in mijn loge dezer dagen iemand op de leeftijd van 47 jaar aan een bloedvergiftiging nadat hij genezen leek van kanker. Het leven is verbijsterend, in zijn schoonheid, mysterie, maar ook in zijn willekeur. Wat overigens ook verbijsterend is, bijna onvoorstelbaar, dat er allerlei zaken gepland zijn en ontwikkelingen gaande zijn waarvan ik de voltooiing niet meer zal meemaken. Dat het leven zomaar ineens kan ophouden.

In de tweede plaats roept deze leeftijd vragen op over de dood. Wat is er na dit leven? In de vrijmetselarij speken we over sterven als ingaan in het Eeuwige Oosten. In onze tempel (werkplaats) onderscheiden we windrichtingen; het Westen staat dan voor de profane wereld van alledag, met zijn hectiek, verdeeldheid en verwarring. Het Oosten staat voor de spirituele wereld. Het opschrift op de muur in het Oosten luidt: Des Wetens End. En zo is het. We weten niet waar we naar toe gaan. Blijft onze identiteit als afzonderlijke entiteit voortbestaan, of gaan we op in een ongedifferentieerd bewustzijn? Ik weet het niet.

In de derde plaats maakt deze dag me extra bewust van de gevoelens van dankbaarheid die bij me leven. Dankbaarheid voor het feit dat ik geestelijk en lichamelijk niet lijd aan ernstige kwalen, mijn familie gezond is, dat ik verkeer in aangename materiële omstandigheden en dat de aarde maar blijft geven ondanks het feit dat we haar gruwelijk maltraiteren. Dankbaarheid jegens wie? Dat zou ik ook zou gauw niet weten, maar in elk geval voel ik me hoe dan ook gezegend.

Ik kan nog wel even doorgaan over alle gedachten en gevoelens die door deze artificiële gebeurtenis bij mij geactualiseerd worden, maar dan wordt dit blog veel te lang. Bovendien zijn die gedachten en gevoelens niet voorbehouden aan deze leeftijd – meer of minder bewust zijn ze allemaal al eerder voorbijgekomen en ook bij u wel bekend. Daarom laat ik het hier maar bij. En zal ik deze dag aandachtig en in blijmoedigheid doorbrengen.

Koekjes

1 reactie

Na alle zware en serieuze blogs van de afgelopen weken vandaag eens een blog van minder belang, zij het wel over een bron van ergernis.

Als je wil achterhalen wat er nu precies wel en niet toegestaan is met betrekking tot het gebruiken van cookies dan is dat erg lastig. De websites waarop de informatie is te vinden vragen je toestemming om cookies te gebruiken. Let wel, daarbij wordt geen onderscheid gemaakt tussen functionele en commerciële cookies. Bij steeds meer websites kun je de keuze tussen het wel toestaan van functionele en het niet toestaan van commerciële cookies niet meer maken. De vraag is niet welke cookies je accepteert, maar of je alle cookies wel of niet accepteert. Als je antwoord daarop ‘nee’ is kun je de website niet meer bezoeken.

Ik wil geen commerciële cookies accepteren. Als ik dat namelijk wel zou doen zwerven mijn persoonsgegevens over het internet, en word ik bedoven onder allerlei nutteloze reclame. Misschien kan er zelfs nog wel geraffineerder gebruik van die gegevens wordt gemaakt. Het valt me op dat het vooral overheidsdiensten en door de overheid gefinancierde instellingen, zoals universiteiten, zijn die deze beperkte keuzemogelijkheid in praktijk brengen.

Natuurlijk kan ik ongewenste cookies van een bezochte website na afloop van mijn bezoek van mijn computer verwijderen. Maar dat is een omslachtige procedure, en bovendien weet ik niet wat er met de cookies gebeurt zolang ik nog op de bezochte website aanwezig ben.

Tot nu toe is mijn werkwijze dat ik alleen maar websites bezoek waarbij ik kan kiezen tussen het accepteren van functionele cookies (die ik toesta) en commerciële cookies (die ik weiger). Helaas worden dat er steeds minder. En helaas gaan er daardoor vele interessante websites aan mijn neus voorbij.

Ik vraag me af of de praktijk van het uitsluitend toegang verlenen tot een website als je alle cookies accepteert wettelijk is toegestaan, maar zoals gezegd kon ik het antwoord op die vraag niet vinden. Wie het weet mag het zeggen. En wie heeft suggesties over hoe ik met dit probleem anders kan omgaan dan ik doe?