Het is  eigenlijk weer tijd  om een blog in het Engels te schrijven. Maar ik schaam me zo voor mijn land betreffende het onderwerp van dit blog, dat het maar een weekje moet wachten.

Harimada Kusuma is pianist en woont sinds twaalf jaar in ons land. Hij is cum laude afgestudeerd aan de conservatoria van Rotterdam en Amsterdam, geeft muzieklessen en treedt regelmatig op, alleen of samen met andere musici. Hij is muziekdocent op het Rudolf Steiner College in Rotterdam en aan de hogeschool te Leiden. Hij begeleidt verschillende koren in Rotterdam en richtte de concertreeks Kamermuziek in Kralingen op. Hij heeft het druk en verdient als zzp-er anderhalf maal modaal. Hij levert dus zowel financieel als inhoudelijk een bijdrage aan dit land. Hij wil laten zien dat “muziek niet per se subsidies nodig heeft om van hoge kwaliteit te zijn en voor een breder publiek toegankelijk.”

Je zou zeggen deze kunstenaar past dus uitstekend in een regeringsbeleid gericht op eigen verantwoordelijkheid nemen. Maar nee, voor 3 augustus moet hij het land verlaten. Dat zit zo.

Kusuma is Indonesiër en om een verblijfsvergunning te verkrijgen moet hij ‘een Nederlands cultureel belang dienen’. Dat doe je alleen maar als je werkt voor een instelling die structurele subsidies of regelmatig projectsubsidies ontvangt van de regering of een cultuurfonds. Dat is bij Kusuma niet het geval, en dus moet hij weg.

Mensen als Wim Pijbes en Vincent Mentzel hebben er bij burgemeester Aboutaleb op aangedrongen alles in het werk te stellen om zijn vertrek te voorkomen. Maar Aboutaleb zei dat hij niet veel meer kan doen dan de  ‘kwestie’ nog eens in Den Haag onder de aandacht brengen. Maandag is het 3 augustus.

Intussen is Indonesië blij met zijn komst. Kusuma heeft al verschillende aanbiedingen gekregen. Afgezien van de emotionele kant zal Kusuma wel terecht komen. Ook de in Nederland gedupeerden zullen wel een vervanging voor hem kunnen vinden, al zal dat in sommige opzichten nog niet eens zo mee vallen. Neemt niet weg dat dit land laat zien dat het volslagen gek geworden is. Als de machine al niet de overhand neemt, dan is het het systeem zelf wel.

Het systeem is weliswaar onaantastbaar, maar tegen de mens die wil leven kan het niet op. (vrij naar Kafka, Het Proces.)

(verschillende bronnen, o.a. NRC/Handelsblad, 27/7/2015)