(English translation below. I apologize for mistakes in my English.)

Mijn hele leven ben ik gefascineerd geweest door persoonlijke ontwikkeling. Van mezelf en van anderen. Het was een rode draad, zowel privé als zakelijk. Maar ik kon er nu pas achter dat ik me  er eigenlijk nooit in verdiept heb wat dat nu eigenlijk is, persoonlijke ontwikkeling. Terwijl ik er toch een tiental boeken over heb geschreven. Bizar!

Ik heb de afgelopen tien dagen voor de derde keer in mijn leven de hele Ring des Nibelungen van Richard Wagner meegemaakt, deze keer in de magnifieke uitvoering van Pierre Audi en Hartmut Haenschen. Een van de ontroerendste momenten vind ik altijd het slot van Die Walküre, als Brünnhilde op de rots te slapen wordt gelegd door haar vader Wotan, omringd door een ring van vuur, zodat ze allen maar door een echte held gewekt kan worden. Het is vooral de wonderschone  muziek die me dan ontroert, en die nu al weer dagen in mijn hoofd zit. Ze zeggen wel eens dat je hart groeit, en ja, zo voelt dat. Is dat nu persoonlijke ontwikkeling?

In het bedrijfsleven en in het onderwijs wordt persoonlijke ontwikkeling gezien als de ontwikkeling van kennis en vaardigheden. Belangrijk, maar dat dekt het begrip voor mij toch niet. In de wereld van cultuur en wetenschap wordt het ook wel gedefinieerd als culturele en maatschappelijke vorming. Komt al dichterbij. In de professionele praktijk van  loopbaanontwikkeling is het vooral de ontwikkeling van je talenten en het volgen van je interesses of passies. In de wereld van de psychotherapie wordt het vooral gezien als het helen van pijn en  het overkomen of opruimen van de de blokkades in jezelf. In vele godsdienstige tradities wordt het gezien als nader komen tot God. In de minder orthodoxe tradities als het vinden van je bestemming en het nader komen tot jezelf: ontwikkeling, de wikkels er af. Maar wat is dan dat zelf? Wie of wat ben ik dan?

Daarover zijn vele geleerde antwoorden gegeven, ook door mij: leegte, de bron, de God van binnen, Geweten (dat wat je altijd al geweten hebt), Aanwezigheid, innerlijke grids, enzovoort. Persoonlijke ontwikkeling – wat een jargon trouwens! –  wordt dan dit diepste zelf te leren kennen, en daar trouw aan blijven. Dat vraagt moed: “The person who has the courage to know himself is the Warrior of thee Heart” (Danaan Parry).

Maar hoewel ik nu weer bezig ben met een serie van acht artikelen over dit onderwerp, wat is persoonlijke ontwikkeling,  – Fritz Perls zou zeggen: elephant shit – moet ik toch zeggen dat mijn uiteindelijke antwoord niet in woorden is te vangen. Voor mij ligt het antwoord in de ervaring: als mijn  hart groeit. Tja, aan dat antwoord heeft u natuurlijk weinig, maar misschien kunnen we de ervaring samen delen.

My  whole life I have been fascinated by the concept of personal growth. Growth of myself and others. It was my life theme, both in business as private. But now I am discovering that I never investigated in depth what is its true meaning. While in the mean time I wrote about ten books about it. Weird!

Last ten days I witnessed the Ring des Nibelungen of Richard Wagner for the third time in my life, this time the magnificent performance of Pierre Audi and Hartmut Haenschen. One of the most moving moments for me is the last scene of Die Walküre, when Brünnhilde is put to rest on the rock by her father Wotan, with the ring of fire around her, so that she could be awakened by a hero only. Especially the stunning music is touching me deeply, and already for days I continuously am hearing this melody inside. As they say: one’s heart is growing, and that is exactly how it felt. Is that personal growth?

In the corporate world and in education personal growth is seen as the development of knowledge and skills. Important, but for me that doesn’t cover the concept. In the field of culture and science personal growth often is defined as cultural and social education. Is already coming closer. In the field of professional career counseling it is defined as the development of ones natural abilities and finding out what is motivating. Psychotherapists see growth as healing and overcoming setbacks. In many religious traditions personal growth is seen as becoming more intimate with God. In the less orthodox spiritual traditions personal growth is seen as finding ones destiny, and approaching ones  self. But what and who is that self? Who am I? 

Many masters gave their answers to that question, and so did I: the void, the source, they God within, original knowing, Presence, inner guidance, and so on. Personal growth then  is getting to know your deepest self and being true to it. This is requiring courage:  ‘”The person who has the courage to know himself is the Warrior of the Heart” (Danaan Parry).

Although again  I am busy to write eight articles about this question – what is personal growth? – Fritz Perls would say: elephant shit – I have to say that my ultimate answer can’t be caught in words. For me the answer lies in the experience: when my heart is growing. That answer may not be particularly useful for you, but maybe we can share the experience.