Tag archieven: keerpunt

De grote wending.

Geef een reactie

Omdat de klimaatproblematiek onder invloed van de turbulente ontwikkelingen in de wereld uit de aandacht dreigt weg te zakken, vestig ik nog maar eens de aandacht op het begrip ‘Great Turning’ van Joanna Macy en David Korten,1 dat actueler is dan ooit. Beter dan hen kan ik het niet zeggen, en daarom wijd ik dit blog aan de samenvatting van dit begrip door David Korten:

We slagen er niet in de tirannie te herkennen voor wat ze is, omdat we in een trancetoestand leven die wordt veroorzaakt door een cultureel verhaal van het Heilige Geld en Markten, dat ons collectieve begrip van onze wereld en onze keuzes als soort vormgeeft. Het is gebaseerd op twee fundamentele aannames:

  1. Omdat wij mensen van nature egocentrisch, materialistisch en inherent competitief zijn, kan de rijkdom van de samenleving het beste worden gemaximaliseerd door deze natuurlijke instincten naar nuttige doeleinden te kanaliseren via ongeremde concurrentie op de markt.
  2. Er is geen limiet aan de totale rijkdom van een samenleving. De welvaart van de winnaars is hun rechtvaardige beloning voor hun bijdrage aan het welzijn van iedereen. Als niet aan de behoeften van sommigen wordt voldaan, versnel dan eenvoudigweg de groei om de bodem te bereiken.

Beide aannames zijn ernstig gebrekkig. Er ontstaat een authentiek verhaal, gebaseerd op drie waarheden die essentieel zijn voor onze tijd:

  1. Als levende wezens zijn we van nature afhankelijk van ons vermogen om ons te organiseren als gezonde gemeenschappen die de omstandigheden creëren en in stand houden die essentieel zijn voor ons welzijn.
  2. Wij mensen vormen ons gedrag door culturele en institutionele keuzes. Deze kunnen individualisme, gulzigheid, geweld en concurrentie ondersteunen. Ze kunnen het communitarisme, soberheid, vrede en samenwerking ondersteunen. En bijna alles daar tussenin.
  3. We zijn afhankelijk van het voortbrengend vermogen van een eindige levende aarde en moeten leren binnen deze grenzen in onze behoeften te voorzien. De verdeling van de welvaart is een essentiële zorg.

Er zullen moeilijke aanpassingen plaatsvinden, maar meestal moeten we verspillende of actief destructieve vormen van consumptie opgeven om middelen vrij te maken voor toepassingen die ons geluk en welzijn daadwerkelijk vergroten. Het gaat bijvoorbeeld om herallocatie van:

  • Oorlogsmiddelen2 voor de gezondheidszorg en de verjonging van het milieu.
  • Auto’s naar openbaar vervoer. (dus ook elektrische auto’s, EvP)
  • Uitbreiding van voorsteden naar compacte gemeenschappen en de terugwinning van bos- en landbouwgrond.
  • Reclame voor het onderwijs.
  • Financiële speculatie voor lokaal ondernemerschap.

Dit zijn verre van opofferingsdaden: het zijn overgangen van de zelfvernietiging van de zelfmoordeconomie naar het intelligente leven van een levende aardse economie.

Dit is natuurlijk geen uitputtende lijst, en je hoeft het niet met alle punten in deze samenvatting eens te zijn, maar het laat wel zien dat er een diepgaande omwenteling nodig is, die precies ingaat tegen de omwenteling die nu gaande is. Of die er ooit komt? Misschien, als de chaos en de destructie die het gevolg zullen zijn van de huidige koers in diverse landen volstrekt duidelijk worden, en er dan een massaal protest vanuit der bevolking plaats vindt. Maar dat zal nog wel even duren. Intussen kunnen we ons door dit concept laten inspireren en er er hoop aan ontlenen.

1). David Korten, The Great Turning: From Empire to Earth Community , 2006
2). Dit dateert uit een tijd toen Rusland nog niet actief Europa aanviel. Of deze middelen nu vervangen moeten worden is aan discussie onderhevig. Feit is dat de Europese defensie zonder Amerikaanse steun, met name op het gebied van drone- en raket geleiding niets voorstelt.

21-12-2012 – wordt vervolgd.

Geef een reactie

Zoals ik vorige week al zei: we vergaan dus niet op 21 december. Maar er is wel wat aan de hand.

Deze datum, deze tijd, is te zien als een keerpunt. Tot nu toe zijn we bezig de wereld zoals als wij die kennen kapot te maken. Dat geldt zowel voor de natuurlijke omgeving  als de maatschappij waarin we leven. En de vraag is: gaan we daarmee door?

De tekenen zijn zowel bemoedigend als ontmoedigend. In de ‘bovenstroom’, de politiek, de economie is nog nauwelijks een koersverandering waar te nemen. De CO2 uitstoot en de daarmee samenhangende opwarming van de aarde, met alle vreselijke gevolgen van dien, gaat onverminderd door (zelfs ondanks de economische crisis). En een oplossing voor de economische crisis is nog niet in zicht, omdat we bezig zijn die te bestrijden met dezelfde middelen als die waarmee we die veroorzaakten.

Voor bemoedigende tekenen moeten we onder de oppervlakte kijken. Bedrijven die echt op weg zijn naar duurzaamheid. Burgers die zich bewust beginnen te worden van hun macht en die een verschil willen maken. En jongeren, die vanuit een volstrekt nieuwe kijk op de wereld weten en vertrouwen dat zij de puinhopen van de oudere generatie zullen kunnen opruimen.

Welke kant het uiteindelijk op zal gaan valt niet te voorspellen. Maar misschien is het niet verkeerd bij jezelf eens na te gaan welke kant jij eigenlijk op wilt gaan? Dat is een ingrijpende beslissing, die niet alleen je gedrag als consument of als deelnemer aan het economische verkeer zal beïnvloeden, maar je totale bewustzijn en handelen. Graag wil ik deze blog besluiten met een citaat van Judy McAllister: Stel je ben van het cynische type. Dan vragen we je er eens even op deze manier tegenaan te kijken. Stel dat jouw hart of verstand nu juist de cruciale druppel kan leveren die maakt dat het vat van de collectieve wil overstroomt. Dat jij degene bent die het verschil maakt tussen een toekomst waarin het verhaal verteld wordt van hoe, op de valreep, nog hele grote veranderingen plaats vonden, of een toekomst waarover gezegd kan worden:      “ze” hadden het bijna gered.*

Kerstmis: een tijd voor bezinning. Ik wens jullie een mooie bezinning toe naast de kerstboom.  (In verband met een korte vakantie zal mijn volgende blog pas na Kerst verschijnen)

 

* citaat uit:

Erik van Praag, Jan Paul van Soest en Judy McAllister: De Aarde heeft koorts, en uit                         Erik van Praag: Voor niets gaat de zon op – blauwdruk voor een waardige wereld.