Tag archieven: oorlog

Pacifisme? Nog even niet.

Waarom ben ik tegen het leveren van wapens aan Israël en voorstander van het leveren van wapens aan Oekraïne? Omdat Israël een aanvankelijk nog te rechtvaardigen reactie volstrekt uit de hand laat lopen. Het aantal, slachtoffers bedraagt nu meer dan 50.000, tegenover slechts 1500 aan eigen zijde. Bovendien is Israël nu uit op het volledig vernietigen van Gaza en verdrijven/uitmoorden van de bevolking daar: de politiek van de verschroeide aarde. Oekraïne daarentegen vecht tegen een veel sterkere tegenstander die niet is te verslaan, maar uitsluitend is te stoppen door een harde hand. En overigens ook de rest van Europa bedreigt.

De wapens in de wereld worden voor driekwart geleverd door de Verenigde Staten. Daarmee is dat land medeplichtig aan vrijwel alle oorlogen in de wereld na de tweede wereldoorlog (Nederland gaat overigens niet vrijuit). Wat dat betreft denk ik dat het niet uitmaakt wie daar de verkiezingen zal winnen. Ze zullen die leveringen niet gauw opgeven, want ze verdienen er goed aan. Met hun eigen veiligheid heeft het niet veel te maken.

Ik ben nooit volledig pacifist geweest, want zolang er landen in de wereld zijn als China, Rusland, Iran, de Verenigde Staten en vele meer kies ik ervoor bij te dragen aan de eigen gewelddadige defensie. Als ik me verdiep in hoe het is te leven onder een dictatuur, dan weet ik dat ik daar nooit voor zou kiezen, en dat er situaties zijn waarin geweldloos verzet niet effectief genoeg is. (Terzijde: ik heb makkelijk praten want ik ben te oud om zelf ooit te worden opgeroepen voor het leger) Dat betekent dat ook ik medeplichtig ben aan het geweld in de wereld, en dat ik mede om die reden in dit leven nooit spirituele vervolmaking zal bereiken.

De enige manier om een geweldloze wereld te bereiken is mijns inziens als we collectief tot een omslag in ons bewustzijn zouden komen: een kantelpunt, waarbij we open zouden staan voor licht, liefde en eenheidsbewustzijn. Zolang dat nog niet het geval is, werk ik daar intussen voor mezelf aan onder het motto: alle beetjes helpen. Zie ook het motto waarmee mijn website opent. Over kantelpunten kom ik later te spreken.

VOLGENDE WEEK BEN IK OP VAKANTIE, DUS DAN GEEN BLOG.

VOLGENDE WEEK BEN IK OP VAKANTIE, DUS DAN GEEN BLOG.

VOLGENDE WEEK BEN IK OP VAKANTIE, DUS DAN GffffffVEEN BLOG.

.VOLGENDE WEEK BEN VO

GENDE WEEK BEN IK MET VAKANTIE; DUS DAN GEEN BL

De zachte krachten.

1 reactie

De zachte krachten zullen zeker winnen
in ’t eind – dit hoor ik als een innig fluistren
in mij: zo ’t zweeg zou alle licht verduistren
alle warmte zou verstarren van binnen.
(Harriette Roland Holst – van der Schalk)

Wij mogen toch hopen dat bovenstaand visoen van Henriette Roland Holst bewaarheid wordt. Maar vanzelf zal dat niet gaan – wij zullen daar wat aan moeten doen. Wat kunnen we doen om de voortgaande moordpartijen in de wereld te stoppen?

De eerste stap lijkt mij om deze moordzucht onder ogen te zien. Niet alleen in de wereld, maar ook als potentie binnen onszelf. Wat zouden wij doen, als ons land zou worden aangevallen en bezet? Of erger, wanneer onze geliefden met de dood of marteling worden bedreigd? Het is misschien goed om daar eens op te reflecteren.

Maar zoals ik in mijn blog van twee weken gelden al heb geschreven, zo ver hoeft het niet te komen: ‘Mijn conclusie is dat niemand vrij is van de neiging tot geweld, dat door externe oorzaken geactiveerd kan worden’. De tweede stap is dan ook deze neiging tot geweld in onszelf onder ogen te zien. Daarbij moeten we bedenken dat gedachten op zichzelf al een negatieve uitwerking kunnen hebben. Hun energie straalt uit in de wereld en beïnvloedt, hoe subtiel ook, ons gedrag.

Een derde stap is: nooit partij kiezen bij conflicten en oorlogen waar we zelf niet direct in betrokken zijn. Natuurlijk kan onze sympathie of verontwaardiging aan één kant liggen, of kunnen we een oordeel hebben over wiens handelen al dan niet gerechtvaardigd is. Maar ons oordeel of gevoel maakt, zoals ik in het vorige blog heb betoogd, oorlog, moorden, doden, of zelfs het toebrengen van lichamelijk geweld nog niet rechtvaardig. Om werkelijk bij te dragen tot vrede dienen we onze directe en impulsiever reacties even te parkeren, en het conflict van enige afstand te bezien. Als we daarentegen partij kiezen worden we medeplichtig, aanvankelijk in gedachten, wellicht laten ook in handelen.

Ten vierde: als we zelf in een conflict of oorlog betrokken worden, moeten er keuzes worden gemaakt. Het kan zijn dat we daarbij waarden, zoals de veiligheid van mezelf of mijn dierbaren, vrijheid, zelfbeschikkingsrecht of solidariteit met vervolgden, belangrijker vinden dan het leven van anderen. We hebben de macht en het recht voor die andere waarden te kiezen, maar laten we dat dan doen in ons volle bewustzijn, in volle verantwoordelijkheid en zonder het voor onszelf goed te praten.

Tenslotte: wat kunnen we doen zolang we hier in betrekkelijke rust en vrede leven? In de eerste plaats onze gedachten zuiveren: vijandige gevoelens en oordelen in onszelf waar te nemen; daarnaast ons zoveel mogelijk bewust te worden van onze liefde en compassie, zoveel mogelijk mee te leven met slachtoffers en nabestaanden, in gedachten ondersteunende energie (die we zelf vanuit de kosmos en vanuit de aarde ontvangen en in ons hart kunnen mengen) sturen naar hen die in nood verkeren, en bidden dat zij in hun duisternis nog op enig perspectief kunnen hopen en een lichtpuntje kunnen zien. Solidair zijn met vredesactivisten, al dan niet in de gevangenis. Gebed om vrede kan ook geen kwaad. En tenslotte: zelf zo vredelievend mogelijk leven en ons uitspreken voor vrede, eventueel in demonstraties en petities, en stemmen op de politieke partij die daar het meest aan bijdraagt.

Voldoe ik zelf aan deze hoogstaande normen? Natuurlijk niet, maar ik vind het wel de moeite waard er naar te streven. De mensheid zit collectief in een dark night of the soul, maar we kunnen het lichtpuntje blijven zien. Uiteindelijk zullen we nooit zeker weten wat de toekomst ons zal brengen. De zachte krachten kunnen nog altijd winnen. De dood is nooit het laatste woord, zoals de Paasboodschap luidt. Vredig Pasen!

The war in Syria – the beginning of the war near Armageddon?

1 reactie

I read an article in one of Dutch leading magazines, De Groene Amsterdammer, December 5, written by Bob de Graaf, about the war in Syria. A very interesting and disquieting article.

It describes how the war in Syria by many groups, sects and religious denominations is seen as the start of the war near Armageddon, the apocalypsian war, the final battle that will be the start of the Last Judgement and the beginning of the End Times, according to the Book of Revelations (John 16:16). This seems to be true for more and more sunnis, shiites, christians and Jews, and all kinds of terrorist and Jihad groups who participate in the war (and even for countries, like Iran, Irak, and to a certain extent, Saudia-Arabia. Also one third of the citizens of the USA think the same way!). It explains the enormous enthusiasm with which many volunteers participate in the war, and the fanaticism of the combatants. Who wants to stay aside, when you can participate in a divine cause? The establishment of a democracy is already for quite some time, not the main purpose of the rebellion anymore. the real purpose is the establishment of the divine kingdom en earth, in which prostitution, promiscuity, homosexuality, crime and a loosened public (Western) morality will be gone forever. The conquering of Jerusalem will be an intermediate goal, because Jerusalem will be the place where the Messiah will return.

Western democracies should be worried, cautious and vigilant. The already are: the United States are withdrawing their support to the rebels, and even Russia and China now begin to diminish their direct involvement. Other countries shouldn’t get involved in this war, because then certainly a third world war will be the result. And what if Jerusalem will be attacked directly? I don’t know. It depends probably on which part of Jeruzalem will be conquered. If the modern Western part will be saved, I would let it go.

But all this is high politics and still a battle we can’t stop. So what then is our function in all this?

1. Pray and act for peace, wherever we can , on small and bigger scale. Let us radiate it out.

2. Let us meditate and contemplate. Let us think about the destructive effect of ideology and dogma (be it a religious or the dogmatic belief in free market – the effect is always violence and devastation). Let us become conscious of our own belief system. Let us be prepared to let go of our truths.

3. As always: let us be aware. As soon as we see our politicians make a move to more involvement in that war, let us protest.

No easy way out, I know. This is a work in progress, or at least a going concern. May peace prevail on earth.